25 dagen zee

23 februari 2019 - Falmouth, Verenigd Koninkrijk

Daar vloog ik de 24ste naar New York, op weg naar een nieuw avontuur. Ik heb enorm veel zin om straks omringd te zijn met alleen natuur. Natuur? vroegen vrienden mij als ik dat vertelde. Je ziet alleen water! Maar ik zie uit naar de zonsopkomst en zonsondergang, de heldere sterrenhemel in de nacht, de zee, de dolfijnen en de rust van het zeilen. Toch voelde het ook dubbel om te vertrekken,ik heb het gevoel alsof mijn thuis telkens verplaatst. Eerst lag die op tussenjaar in Amerika, daarna overal in Azië, eventjes in Utrecht, daarna weer in Harderwijk voor coschap en straks is het het schip, de morgenster. Een luxe probleem, ik weet het, maar wel een teken om straks weer even een tijdje echt in Utrecht te zijn en je krijgt weer het besef wat je aan vrienden hebt als je ze moet gaan missen. Aangekomen in New York, heb ik een couchsurfer opgezocht. Een studentenhuisje in Brooklyn met aardige Amerikanen waar ik op de bank in de woonkamer mag slapen, echt helemaal prima. Ik ben pas een half jaar thuis in Nederland, maar het is zo fijn om weer volledige vrijheid te hebben. In Sint Maarten heb ik het locale busje naar philipsburg genomen en kreeg ik in de bus direct een lift aangeboden naar ons Airbnbtje. Dit geeft echt weer het op reis zijn gevoel, lekker onder de locals. De rest van de dagen op Sint Maarten hebben we met kleine groepjes het eiland ontdekt, veel dingen zijn veranderd na orkaan Irma. Bij het ene strand zijn de hotels uit de grond omhoog gekomen terwijl op andere plekken hele cafeetjes niet meer bestaan, er nog auto's in de bosjes liggen en muren vol gaten zitten. De groep is echt heel leuk, een erg actieve groep. Het feit dat ik een van de mensen ben die het langste achter elkaar op het strand kan liggen zegt genoeg. De 29ste zijn we aan boord gegaan van de morgenster, die voor anker lag aan de Franse kant, voor Marigot. Met kleine bootjes werden we opgehaald en daar zagen we het schip steeds dichterbij komen . Ik vond hem klein, maar dat klopte ook wel, het is een 2 master in plaats van de 3 master die ik in mijn hoofd had van school at sea. We hebben de groep in tweeën verdeeld en die groep is weer in 3en verdeeld voor de verschillende wachten (8-12), (12-4) en (4-8). Je hebt dan op de ene dag wacht en de andere dag kan je aan de case werken. Ik zit zelf in de 4-8 wacht, de perfecte wacht, want je hebt zonsopkomst en zonsondergang! De eerste wacht was wel echt wennen om om 4 uur snachts boven op het dek te staan. Maar het sturen, de sterren, de zee, de wind, het is echt genieten. Om 12 uur is het happy hour aan boord, ofwel schoonmaakuur. Oprecht een gezellig uur waarin de muziek vol aanwezig is. De taken wisselen van accomodatie tot dekschrobben. We knippen het afval en maken het schoon, want die moeten we toch 5 weken aan boord houden, het liefst zonder stank. Ik vind het zo mooi aan boord dat het echt een mini community is, waarin we volledig selfproviding zijn. Het is niet automatisch dat je je wc kan doorspoelen, elke dag kan douchen of naar de supermarkt gaat. We maken ons eigen brood en yoghurt, we spoelen zo veel mogelijk af en de wcs door met zout water en we hebben een watermaker om onszelf van zoet water te voorzien. De eerste dag waren er veel mensen zeeziek, maar gelukkig hield het bij mij met een knoop in mijn maag wel op. In bed hebben we een houten plank om tegen de zijkant aan te zetten om niet uit je bed te vallen. Ons eerste groupsession ging eigenlijk heel soepel. We hebben alle informatie uitgewisseld die we in Nederland individueel al verzameld hadden en dat is een hoop om mee verder te werken! Al snel ontwikkelde ik een sterke voorkeur voor de wachtdagen waarbij ik steeds meer doorkrijg hoe de verschillende zeilen werken en welk van de vele touwen je in welke volgorde nodig hebt. Op de handen zitten inmiddels blaren van het aan de touwen trekken. Samen met Joke kijk ik met mijn mythe boek over de sterren en een sterrenkaart naar de hemel om vervolgens een sterrenles aan de rest te geven. Doordat je zo dicht op elkaar zit en er eigenlijk niet zo veel te doen is naast de case en de wacht, wordt er van alles bedacht. We zijn nu bezig met het moordspel, hebben een taart gebakken voor de verjaardag van onze mascotte bij gebrek aan andere verjaardagen en wel zin in een taart. De muziek is vol aanwezig en van de kok leer ik wat woordjes Spaans. De dagen en eigenlijk ook uren raak ik hier een beetje kwijt. We worden gewekt door de wacht voor ons, de tijd verzetten we af en toe random een uurtje om dichter bij de Nederlandse tijd te komen, want ja, in welke tijd zonder zit je op de oceaan? Nu weten jullie eigenlijk hoe het leven er aan boord een klein beetje uitziet en kan ik alleen nog de kleine bijzondere momenten beschrijven. Eigenlijk is het bijna altijd een happy moment als ik de voorspriet of de mast in moet klimmen om een zeil in of uit te pakken. Maar extra bijzonder was een keer dat ik op de voorspriet stond met de zonsondergang. Een andere keer werd ik s nacht geroepen ,omdat het hard waaide en regende en er zeilen naar beneden moesten. Ik ging de mast in, helemaal naar het topje en dan de ra op, helemaal naar de zijkant om het zeil in te pakken. Sommigen durfden niet of waren boven, maar durfde toch echt de ra niet op. Spannend was het wel, met trillende beentjes stond ik op de ra en het ging me toch heen en weer met deze wind! Het blijft echter een heel gaaf gevoel om daar boven op het puntje te staan, de wind die langs je oren suist en al het water ik je heen. Naast het restaurant van Isabelle, waarin ook de gevangen vissen bereid worden, hebben we in ons mini dorp een bioscoop geopend. Af en toe hebben we een avond waarin we met zijn allen met dekbedjes en kussens op de banken en op de grond een film op de beamer kijken. Rond half februari begon de sleur er echter wel een beetje in te zitten, elke dag heeft hetzelfde riedeltje, het wordt kouder en kouder in de nachten terwijl ik al mijn laagjes al opgebruikt heb, mijn laarzen in de machinekamer te drogen hangen en de nachten steeds langer worden. Het regent vaak en hard waardoor een boekje lezen op het dek niet meer mogelijk is. Vandaag hebben we windkracht 10 aangetikt met golven van 6 meter. Een dagje dit weer is tof, een week dit weer met het vooruitzicht dat het slechter en kouder wordt is zwaar. Zeker met de mededeling dat we vanwege de wind en tijd niet op de Azoren gaan stoppen. In een nachtwacht stond ik aan het stuur en ik kon niet meer genoeg kracht geven om hem door de wind heen te sturen toen een stormachtige bui langskwam. Marco, onze stuurman nam het roer over en met zijn drieën draaide we het stuur naar stuurboord. We gingen echter vrij schuin, wel 40 graden en de kapitein kwam op zijn slippers en in zijn onderbroek het dek op om de motor aan te zetten en ons door de wind te sturen. Best wel een beetje spannend. Met de case gaat het goed, we hebben enorm veel ideeën gecreëerd en besproken. Van de 86 ideeën hebben we er 8 uitgekozen om uit te werken en voor te gaan pitchen. Daarna gaan we het tot een kleiner aantal terugdringen. Het samenwerken in 2 verschillende wachtgroepen en met 18 man gaat eigenlijk ontzettend goed. Voor Valentijnsdag hebben we lootjes getrokken waardoor het echt een hele leuke dag was, met high teas in de mast, een liefdesvlag in de zeilen, brieven op bed en serenades in de salon. Echt een dag waarin je beseft hoe hecht een groep in een korte tijd kan worden. Inmiddels heb ik een paar nachten goed geslapen en hebben we een dagje zon gehad, zo ontzettend lekker! Ik zit eindelijk helemaal in het ritme en ben enorm aan het genieten. Wat een verschil met een weekje geleden. Op een windstille dag op de oceaan hebben we de zeilen gestreken en mochten we zwemmen, zo gek met die hoge deining, de kilometers onder je en de verheid dat je onderwater kan kijken. Ik heb samen met Joke holiday dag georganiseerd, s ochtends een eitje als paasontbijt, lunch met Sinterklaas gedichten, carnaval tijdens happy hour (schoonmaakuur), nieuw jaar met het terugzetten van de klok en kerstliedjes tijdens het avondeten.

Inmiddels zijn we aangekomen in Engeland na 25 dagen op zee. Land in zicht!  Alle zeilen gestreken en iedereen de mast in om alles in te pakken. Dat bij een prachtige rood opkende maan. In de dingie was ik de eerste aan land om de lijnen aan te pakken. Toen we eenmaal lagen, rende we de stijger over, zo een fijn gevoel. We hebben pizzas besteld en een feestje aan boord gehouden, echt een toffe sfeer. We blijven hier een weekend liggen, wennend aan vaste grond onder de voeten en het feit dat je niet alles continue moet vasthouden. Daarna weer de zee op, ik zie er eigenlijk al weer naar uit.

Foto’s

10 Reacties

  1. Marit Jorna:
    23 februari 2019
    Lieve San, wat beleef je weer veel. De oversteek heb je alweer gehad en nu met je groep de laatste fase in. Geniet nog enorm van deze dagen met zonsopgang, zonsondergang, de sterren en de gezelligheid. Nog even en dan zien we elkaar weer in Amsterdam!!! Dikke kus mama.
  2. Hans Jorna:
    23 februari 2019
    Sanne, spannende boottocht zo te lezen! Daar moet je wel een sterke maag voor hebben. Ik herinner me nog goed hoe een beetje golfslag mij de eetlust al volledig ontnam, laat staan een heuse storm! Leuk idee om op deze wijze op elkaar aangewezen te zijn en tegelijkertijd een denktank te vormen. Veel plezier nog.
  3. Jaap:
    23 februari 2019
    Alsof ik er weer bij ben. Heerlijk jouw posts! 🙂
  4. Lambert:
    23 februari 2019
    Helemaal eens met Jaap, genieten.
  5. Niek en Hillie:
    23 februari 2019
    😱😱 40 graden, heftig!!
    Niek en ik hebben net samen je avontuur gelezen. Leuk om zo mee te krijgen. Alleen wat voor case ben je mee bezig?!
    Groeten uit Lapland (weekje sneeuw met familie).
  6. Frans De Keijzer:
    23 februari 2019
    Wat leuk om weer te lezen van alle avonturen. Wel spannend om door zo'n storm te gaan. Geniet van het laatste deel. En straks weer met beide benen op vaste grond in utrecht
  7. Marleen Vrouwes:
    24 februari 2019
    Gaaf verhaal zeg!
  8. Pieter, Heleen en Sem:
    24 februari 2019
    Het is net als we een avonturenboek lezen. Wat een belevenissen!
  9. Jan en Janneke:
    24 februari 2019
    Inderdaad net een ouderwets avonturenboek of de film Pirates of the Caribbean. ;-) Heel bijzonder allemaal hoor! Heel veel plezier op het laatste stuk en geniet er flink van. Veel liefs van Jan en Janneke!
  10. Marieke Wolfsen:
    9 maart 2019
    Leuk om je verhalen een klein beetje mee te kunnen beleven.
    Succes.