De eerste week in Nepal

Zaterdag ochtend stapte we dan met zijn drieën op de trein, op weg naar schiphol. Het avontuur was nu echt begonnen, maar dat was eigenlijk moeilijk te beseffen. Het was een lange vlucht, met een tussenstop in München en Doha. In Doha was het super heet, maar in Kathmandu viel het gelukkig wel mee. We kochten een Visum en daar waren we dan, in de hoofdstad van Nepal. Er stond een gids klaar, die elke dag bij ons is. Onze rugzakken werden gelijk boven op het busje gelegd en we stapten in. We zijn naar een hotel gebracht en die was echt super luxe. Ik sliep met zijn drieën op een kamer en we gingen eerst twee uurtjes uitrusten. Vervolgens zijn we Kathmandu een beetje gaan verkennen en zijn we 's avonds uit eten geweest. Na het eten zijn we ontzettend snel in slaap gevallen, want moe waren we wel!

De volgende dag zijn we langs de tempels in Kathmandu geweest. We zagen bepaalde rituelen en we hebben veel over het geloof geleerd. Bij de Hindoeïstische tempel hebben we ook een crematie gezien. Dat is in het hindoeïsme allemaal openbaar om de mensen te laten beseffen dat er ook iets is als sterven.

Ik was blij toen we de dag daarna konden vertrekken naar Banepa, want in Kathmandu hangt ontzettend veel smog in de lucht. Met het busje werden we erheen gebracht, over de drukke wegen, waar geen structuur in te herkennen was. Natuurlijk kregen we een lekke band en stonden we aan de kant van de weg. En vluchtstrook is er wel, maar gebruiken? Nee, nergens voor nodig! Eerst moesten we in het busje blijven zitten, maar al snel kwamen ze erachter dat het toch wat handiger was als we eruit gingen. Binnen een kwartiertje vervolgden we onze weg.

In Banepa legden we onze spullen in het hostel neer en vervolgens zijn we vertrokken naar de Kavre school for deaf children. We kwamen er aan en werden ontzettend hartelijk ontvangen. We kregen allemaal een ketting om en een rode stip op ons voorhoofd. Deze is gemaakt van een soort rijst met een prutje. Dit is het teken van hartelijk welkom en het is een gelukswens. Vervolgens leerden we van de leerlingen gebarentaal. Op zich zit dit best logisch in elkaar en in de loop van de dagen konden we echt een gesprek met ze voeren. Echt super gaaf!

De drie dagen hierna hebben we 's ochtends Engelse les gegeven en in het begin was dit best moeilijk. Al snel ging het wat beter en je zag echt verbetering. Een meisje kon in het begin nog amper schrijven, maar aan het eind was ze een van de beste van de klas geworden. Ze willen hier ook zo graag leren en zijn zo enthousiast! Daar put je echt energie uit.

Voor de lunch zijn we een uurtje met ze gaan sporten. We hebben allerlei verschillende dingen met ze gedaan. Zo hadden we een soort parachute mee, hebben we touwtje gesprongen, geëlastiekt, zakgelopen en gebowld. 's Middags hebben we nog Engelse les gegeven en we sloten af met verschillende workshops.

Tijdens de laatste dag vroegen we ze om een verhaaltje te schrijven over zichzelf in het Engels. Dit vonden de meeste heel moeilijk, maar het ging best goed! In het begin was dit echt nog onmogelijk. Een jongen vertelde een heel indrukwekkend verhaal: Hij heeft vier jaar gewoon gehoord en gepraat, maar toen is hij een jaar heel erg ziek geweest, waardoor hij doof is geworden. Hij zit inmiddels al tien jaar op deze school. Veel kinderen wonen ver weg en moeten eerst twee uur lopen en daarna nog een uur met de bus. Kinderen die nog verder weg wonen, blijven hier slapen.

De meisjes vinden het geweldig om ons te leren dansen, maar voor ons is dit heel gek, zo zonder muziek.

De laatste dag was best moeilijk, omdat we best een band hebben opgebouwd met leerlingen. We kregen een henna tattoo, echt super mooi. Wat een vaste hand hebben ze hier! We werden ook overladen met armbanden, die ze om probeerden te krijgen. Met veel moeite lukte dat, want we hadden toch wat bredere handen dan ze hier verwacht hadden... Ze waren ons zo dankbaar en dat is echt mooi om te zien.

We hebben op de school gegeten in plaats van in ons stamcafé. Ze eten hier heel lekker, namelijk allemaal verschillende gerechten met rijst. Als toetje hebben wij voor iedereen wentelteefjes gemaakt. Het was een groot succes.

We hebben een hele leuke groep, vol met humor en gezelligheid.

Straks ga ik in het hostel mijn tas voor de trekking inpakken en dan volgen er waarschijnlijk vier prachtige en gezellige dagen in de bergen!