Noordoost Tanzania

Na een aantal dagen in Tanzania valt me gelijk een groot verschil op met Malawi. Je ziet echt dat Tanzania een stuk rijker is. Je ziet dit aan de grotere meer bedekte veelal stenen huisjes tov de hutjes van klei met rieten daakjes. De mensen lopen er verzorgder bij met minder gaten in hun shirts en je ziet minder kleding uit westerse landen die van doelen zoals het leger des heils vandaan komen. 
Kinderen vragen hier niet 'give me money', maar roepen gewoon hallo. Een fijn verschil maar ik vraag me ook af waar dat in Malawi vandaan komt. Ze zijn heel arm, maar waarom dan niet om eten vragen? Toen ik het hier in Malawi met iemand over had vertelde hij mij dat microkrediet in Malawi ook niet werkte. Terwijl in andere afrikaanse landen meer dan 90 procent werd terug betaald, was dit in malawi onder de 10 procent. Zijn ze gewoon zo gewend aan hulp? Hebben wij ze mede zo afhankelijk gemaakt? Of ligt het toch dieper in de aard? Ik weet het niet, maar ik merk dat ik de Tanzaniaanse cultuur meer waardeer.
Een ander groot verschil is religie. Tanzania is veel islamitischer terwijl Malawi veel christelijker is. Je ziet hier dan ook veel hoofddoeken en regelmatig zie je boerka's voorbij komen.

We kwamen s avonds aan op dar es salaam en na vele waarschuwing voor gevaar in het donker besloten we voor de 300m maar ons hostel toch maar een taxi te pakken. Dit was het grootse verschil in luxe die ik heb meegemaakt. Van een vier sterren hotel in Malawi naar het cheapste hostel zonder dekens, vieze bedden en een kraantje als douche boven de wc. Happy dat we de volgende ochtend direct weggingen, hebben we de hele dag in de bus gespendeerd op weg naar pangani, een dorpje aan het strand. Zoals gebruikelijk duurde alles veel langer dan gepland en toen we er nog niet waren om een uur of zes hebben we ons plan omgegooid om in een ander guesthouse te zitten, dichterbij.
Dit bleek een perfecte keuze. We kampeerden in ons tentje aan het strand terwijl we genoten van het zwembadje en het goedkope fruit uit het dorp. Zo een dagje chillen is heerlijk, maar het was na een dagje ook weer tijd om door te gaan.
Met onze backpacks naar de weg gelopen om in een dalladalla (minibus) te stappen. Als je denkt dat een busje vol is, dan kan het in een dalladalla altijd nog voller. We moesten staan, wat prima is, maar de busjes zijn ook nog eens heel laag, waardoor ik mijn rug en nek in allerlei bochten en bijna op mensen hun schoot moest wringen om niet bij elke bobbel het dak te raken. Maar ach, we kwamen na een uurtje bij een stadje waar we de bus naar Lushoto konden pakken,een dorp in de usambara mountains.

Ook hier kwamen we veel later aan dan voorspeld en we konden ook niet meer een dalla dalla doorpakken naar het hoogste punt, mtae,  om vanaf daar onze hike te starten. Een taxi was te duur en rianne voelde zich niet helemaal veilig op de onverharde wegen op een motorbike. We lieten onze grote bagage achter in een hotelletje en besloten naar irente te gaan, een hotel op 20 minuten rijden hier vandaan. Ook hier zetten we ons tentje op in de tuin. We konden bij een lokaal tentje eten. Ik snap niet hoe zij een simpel gerecht als rijst met bonen hier zo smaakvol kunnen krijgen!
We waren van plan om de hike zelf te doen, maar we twijfelde wat over de route. We spraken een gids en werden overgehaald om het toch met guide te doen. Laat je nooit overhalen door een guide was hier mijn les want met onze guide hebben we veel gedoe gehad. Het was een echte hipster, maar hij luistert naar niemand anders dan naar zichzelf en bij een andere mening kan hij verbaal vrij agressief worden.
De route de eerste dag was heel mooi, door de bossen en kleine paadjes langs de verschillende dorpjes. Het laatste stuk namen we de bus naar rangwi. Daar sliepen we bij de nonnen, die overigens vrij onaardig waren. Het is best koud in de bergen en aangezien we in ons tentje sliepen vroegen we of we misschien is en deken mochten lenen, maar het antwoord was gewoon "no, because you're sleeping outside". Ik vraag me nog steeds af of ze echt zo onaardig was of ons niet goed begreep. 
We ontmoetten een Duitse man met een hele lieve gids en een stel uit Engeland die de route zelf deden. Heel leuk om even medereizigers te ontmoeten. Zij vertelden ons ook dat de kamer naast hun gewoon vrij was en er gewoon extra dekens lagen. Dus we hebben alsnog warm in ons tentje geslapen!
Tijdens het avondeten was de sfeer al direct naar, omdat onze gids vroeg hoe het stel hier gekomen was. Na hun antwoord dat ze het alleen deden werd hij boos, want zo droeg je echt niets bij aan Afrika. In plaats van ook luisteren wat de ander zei, was hij onredelijk agressief. Rianne en ik hadden bedacht om te overleggen om de volgende dag toch zelf te doen en dat zij met busje naar beneden konden, maar we besloten dat het veiliger voor onszelf was ze nog een dagje 'te vriend' te houden en de hike zo af te maken. 
Het was wel weer een prachtige route  en eigenlijk ook best gezellig. We kwamen aan bij een dorp net onder mambo met een ontzettend mooi uitzicht waar we in het zonnetje van genoten. Hier kwam de Duitse man met de lieve gids ook slapen. We zetten ons tentje op en kregen nu zonder problemen een extra deken. 
Het weer sloeg om naar regen en storm. De extra scheerlijnen vastgezet en goed om te weten dat mijn tentje dit weer aan kan. De lieve gids werd gebeld dat vanwege het weer de bus niet bij ons dorp kon stoppen morgen ochtend. We moesten of om 4 uur snachts gaan wandelen of een taxi nemen. Ook dit leidde weer tot discussie en een agressieve gids die ons vroeg of we hem vertrouwden of de andere gids.
We besloten een taxi te nemen. 
Terwijl ik de extra deken met mijn gids ging ophalen werd hij verbaal ineens seksueel getint, wetende dat ik een vriend in Nederland heb die over een weekje overkomt. Ik voelde me best geïntimideerd ondanks dat ik me niet onveilig voelde. Ik ben snel met mijn dekbedje in mijn tentje gaan liggen. We waren so happy dat de duitse man en zijn gids erbij waren.
Met de taxi terug over de modder, wat een goede driver was hij! Nu in de bus naar Arusha, happy om van onze gids af te zijn en de eerste keer dat ik een negatieve review ga schrijven, omdat ik anderen dit echt niet gun. Zonde hoe dit een prachtige hike kan overkoepelen, maar vol goede moet op naar het volgende avontuur!

Dat bestond uit 2 daagjes safari. Na heel veel zoekwerk besloten we naar tarangire en ngorogoro te gaan en het bekende Serengeti over te slaan. Het werd te duur samen en we hoorden dat het gras te hoog was om echt goed dieren te kunnen zien. Tarangire heeft een prachtige natuur, uitgestrekte groene vlakten met hier en daar een boom. Echt wat ik me bij Afrika voorstelde. Het staat bekend om de olifanten en die waren er in vele getalen! Ze staken voor je auto de weg over, groot en klein. Ook zagen we hier meerdere giraffen en tot slot zelfs een chita.  We sliepen in tenten, maar ik kan het niet echt kamperen noemen. De tenten stonden al en hadden twee bedden erin, dat sliep heerlijk! 
De ngorogoro is een krater vol met wildlife. Het is een bijzonder natuurfenomeen om te zien en waar je ook kijkt, je ziet overal zebra's, herten en gnoes. Af en toe zie je een Buffalo tussendoor en wij hebben zelfs vier leeuwen gezien! Tijdens de lunch zagen we nijlpaarden in het water. Toch merkte ik dat ik er niet vol van kon genieten. Een safari is bijzonder om te doen, maar niet helemaal mijn ding. Het de hele dag in een auto zitten is mij te inactief en als ik dan om me heen kijk naar alle mzungu (witte mensen) met hun camaras, vind ik het toch ook een beetje een vreemd iets. Heel happy dat ik het gedaan heb, maar ook happy dat we besloten hadden 'maar' twee daagjes te gaan en de volgende dag voor de cultuur te gaan, op weg naar lake Eyasi.

We werden gedropt in een klein dorpje waar we de enige mzungu waren. De volgende dag om 4.30 aan het ontbijt omdat we om 5 uur opgehaald werden om naar de Hadzabe tripe te gaan. Dit is een stam waarvan er nog naar 1000 mensen leven in Tanzania. Ze leven puur van het jagen en het voelde alsof we terug gingen in de tijd van de jagers. De mannen en vrouwen zijn volledig gescheiden behalve s nachts. Ze dragen kleding van de huid/vacht van de dieren die ze hebben gevangen. De oudste/beste jager heeft een soort tooi op zijn hoofd en is het dorpshoofd, hoewel alles in overleg tussen de mannen gebeurt.  Op het moment dat iemand overlijdt, leggen ze het lichaam in een hutje en vertrekken ze zelf voor een paar dagen naar een andere plek. Een hyena eet het lichaam op, daarom eten ze ook geen hyena. Zo hoeven ze geen gat te graven. Gek om te bedenken dat al deze mensen op een bepaald punt op zouden worden gegeten door een hyena. 
Ze lieten ons zien hoe ze vuur maakten en vervolgens zijn we met de mannen mee gaan jagen. Zij doen dit met pijl en boog. Het was drie uur door de bushbush lopen en we kwamen terug met 1vogel. Ze draaien de vogel ook niet de nek om, maar laten hem creperen tot die dood is, zo hoort het vertelden ze me.
We mochten mee lunchen, maar ik snap echt niet hoe sterk hun maag darmstelsel is. Ze eten de botjes en hersenen van de vogel ook op. Zetten mais in het as, laten het op de grond vallen en eten alles gewoon op. Met alle handen in 1 bak maispap. Ik probeerde een stukje maispap te pakken waar volgens mij nog geen handen waren geweest, want helemaal afslaan voelde ook niet goed. 
Ohja en ze hebben een kliktaal, bijzonder! 
Ik ben nog even bij de vrouwen gaan zitten en kreeg direct een baby op mijn schoot. Super lief, maar zonder luier of doek. Toen ik een persend hoofd zag heb ik hem maar snel terug aan de moeder gegeven. 
Na de lunch mochten we zelf proberen pijl en boog te schieten. Je hebt hier nog best wat kracht voor nodig! Na een paar pogingen kreeg ik er 1 in het doelwit en iedereen kwam naar me toe om me te feliciteren. Geluk denk ik zelf.
We reden verder naar lake eyasi maar kwamen vast te zitten in de modder (alweer). Terwijl ik het stuur overnam ging de driver duwen en we waren er best snel uit. Het meer is echt fantastisch met alle pelikanen en een paar flamingo's aan de rand. 
We brachten nog een bezoekje aan de datoga stam, de stam waar onze gids ook geboren was. Zij leven van ijzer smederij en het verbaast me elke keer hoe inventief de oplossing hier zijn. Zo gebruikten ze hier twee plastic zakken met een slangetje eraan om continue zuurstof bij de kolen te krijgen zodat het heet genoeg werd om het ijzer te smelten. De vrouwen waren mais aan het malen en onder Afrikaanse zang als aanmoediging konden wij dit ook proberen. Makkelijker dan het leek!
Deze stam bestaat uit 4 miljoen mensen en in tegenstelling tot de Hadzabe is polygamie hier heel normaal. Hoe welvarender de man is, hoe meer huwelijken hij heeft. De vrouwen leven samen, zijn gelukkig met elkaar en bereiden samen het eten. Op de vraag: zijn er dan meer vrouwen dan mannen? was het antwoord: yes, it's biology. In snap niets van deze biology, maar bijzonder is het wel.
Ik ben afgezet bij mto wa mbu, Rianne en ik hebben besloten even twee daagjes te splitsen. Ik wilde nog graag een berg op terwijl Rian klaar was met het hiken. Zij wilde graag Arusha nog zien terwijl ik zo snel mogelijk de grote stad uit wil.
Ik zette mijn tentje op en ging op zoek naar brood. Een local sprak me aan en wees me alle lokale supermarktjes. Hij ging met me mee naar een lokaal restaurantje (rijst, bonen, groenten) en ik heb daar van een paar kinderen leren tellen in swahili en zij van mij in het Engels. Leuk om te merken dat er hier mensen zijn die je willen helpen en dat leuk vinden zonder direct iets van je te willen. Zo was het echt een gezellige avond met locals.
Ik ging door naar katesh, het dorp vanwaar je mount Hanang kan beklimmen. Dit is de vierde hoogste berg in Tanzania (3400) en de enige zonder belachelijke toegangsprijs. Ik ontmoette een Canadese vrouw en haar gids en ik kon de volgende dag aanhaken bij de hike met een locale guide. Het zou een 6 uur omhoog en 4 uur naar beneden zijn. Ik liep een stuk sneller dan de Canadees en vroeg me af of we de top op dit tempo wel zouden redden. Gelukkig stelde ze zelf voor om te splitten en ben ik met de guide op eigen tempo omhoog gegaan. Het was volledig mistig met af en toe een bui. Toch wilde ik graag naar de top, waarom wil ik dit terwijl je niets kan zien vroeg ik me af? Ik vind het fijn weer eens een echte fysieke uitdaging te hebben, mezelf even tegen te komen en volledig uitgeput beneden te zijn. Ik kon echt geen stap meer zetten en ik kwam koud en verkleumd, maar zeer voldaan aan en stapte onder de warme douche. Rian kwam aan en het is echt gezellig weer samen te zijn. 
We reden door naar Mwanza en ik was volledig verbaasd toen we de stad zagen. Er zijn hier zoveel rotspartijen en dat maakt de stad echt heel mooi! We waren nog net op tijd om naar het water te lopen voor zonsondergang en aten bij een locale pizzaria om de laatste avond samen te vieren. Rian vloog de volgende ochtend en ik had een rustige dag in de stad. Nu ben ik vooral wachtende in wietse over een paar uurtjes eindelijk op het vliegveld op te mogen halen!