Cuba

Hoi allemaal, hier weer een update van mij. Inmiddels met de terugweg begonnen via Bermuda en Azoren. Het wordt al weer kouder en ik mis julllie!!! Tot horens, mails en over 7 weken ziens!! Liefs Sanne

De oversteek van Panama naar Cuba.

Op 2 februari zijn we weer weggevaren uit het mooie Panama . Het was wel weer even wennen om in het zeeritme te komen! We hebben gewoon weer de les-en wachtdagen opgepakt en wenden al weer snel aan de deining van het schip. Deze twee weken op zee waren erg fijn omdat we op zee  tot rust komen en iedereen  weer een grote slag kon maken met schoolwerk. We zijn gestart met het buddysysteem, waarbij je in tweetallen elkaar motiveert om te werken. ’s Avonds  hebben we weer veel spelletjes gespeeld en de sfeer zit er nog steeds goed in!

In Panama  is een mevrouw van School at Sea uit Nederland aan boord gekomen. Dat was feest! Zij nam namelijk voor ons post en allerlei lekkere dingen mee. De grootste verassing was echter het filmpje wat onze ouders samen hadden gemaakt voor ons. Het was superleuk om deze met z´n allen samen te bekijken. Dan bedenk je je pas wat een gekke ouders wij eigenlijk hebben! Op de dag dat ik keukenploeg had hebben we na het verzorgen van het ontbijt en de afwas, een heerlijke pastasalade met tonijn gemaakt als lunch en voor de avond 84 bolletjes gebakken. Na even een uurtje rust doken we de keuken weer in.  Bij de Emberaindianen had ik een recept gevraagd van iets wat op gefrituurde bolletjes lijkt. Het is een soort deeg, dat ze dan in hete olie gooien en het is overheerlijk! ´s Middags hebben we deze bolletjes gemaakt als tussendoortje en toen ze  eenmaal klaar waren heeft iedereen gesmuld. Na het avondeten wat bestond uit de lekkere bolletjes met kip, was het afwassen en de keuken schoonmaken en ben je dan eindelijk klaar. De volgende dag had ik mijn tweede vrije zondag en daar heb ik van genoten. Inmiddels waren we ook weer aan het zeilen, waardoor het schip een stuk minder bewoog. Dat was wel heel fijn want  een aantal van ons waren inmiddels weer zeeziek. Ook is de wekelijkse veiling geweest en dit keer waren het wel heel erg veel spullen. Alles wat was blijven liggen toen we de kamers opnieuw moesten inruimen zat erbij. Nadat de veiling was afgelopen was het weer tijd voor de grote schoonmaak. Iedereen mocht dit keer zelf een kaartje uitkiezen, dus het was een gevecht om wie het eerst de stapel kreeg. Ook tussendoor moesten we deze dagen veel schoonmaken, want op Cuba werd het hele schip gecontroleerd op hygiëne voordat we het land in  mochten. Dit werd de laatste dagen wel weer lastiger omdat we dit menig keer op moesten schuiven vanwege de hoge golven. Op de dag van aankomst moesten we dan ook heel vroeg op, zodat alles spik en span was voordat we aan wal konden. Zodra we in de haven lagen kwam gelijk de douane aan boord. Ze keken overal en  er kwamen zelfs drugshonden. Dat was wel apart om een keer mee te maken. We lagen trouwens in een andere haven dan gepland. Een uur of vier voor aankomst kreeg de kapitein te horen dat we toch naar een andere haven moesten en hier in Cuba is er dan niet tegen in te gaan. Dat was wel balen, want dat betekende 1 á 2 dagen extra varen. Wel  werden we weer verwend met een groot aantal dolfijnen en  genoten nog steeds van de mooie zonsop en zonsondergang.

Aan wal in Cuba!

De dertiende gingen we dan aan wal. Na een tassencontrole door de douane gingen we in een bus op weg naar een hotel. De bus was wel even heerlijk. We kregen post die met een vriend van de kapitein
was meegekomen, dus we waren wel even zoet. Onze reisleidster heette Margaritta. Zodra wij dat hoorden dachten we gelijk aan pizza. Toen we eenmaal aangekomen waren in het hotel gingen we lunchen en raad eens wat we aten? ‘pizza!’  We hebben wat rondgelopen in het dorpje en pikten daar al snel wat van de cultuur op. Vrolijke mensen, paard en wagens, muziek en oude auto´s. Deze auto´s staan in groot contrast ten opzichte van de mooie auto´s van Toyota van der Linden en de mooie saabs van Saab Timmer Automobielen. We hebben geslapen in een hotel in Pinar Del Rio. De hotelkamers waren een echte luxe. Kamers voor twee personen, een zwembadje , douches en een buffet! Kortom: we hebben genoten na twee weken op zee.

De dagen hierna hebben we veel scholen bezocht. Een basisschool voor de dans, muziek, een conservatorium en een school voor de kunst. Het was heel leuk om een keer te zien. Ook twee van ons hebben samen een gitaar optreden voor hen verzorgd, een ander heeft een gedicht voorgedragen onder begeleiding van gitaar¸heel erg mooi. Op de school voor lyrische zang kregen we een soort operavoorstelling. Op deze school zaten maar 34 leerlingen, omdat je hier alleen wordt toegelaten als je heel erg goed bent. Op de School for Plastic Arts in Havana hebben we veel werk gezien van leerlingen daar en ook zij waren heel getalenteerd. We kregen allemaal een etsafdruk mee. De scholen zijn hier gratis en iedereen kan worden wat hij of zij wilt. Het inkomen is heel laag. Ze verdienen 8 cuc wat gelijk staat aan 8 euro per maand. Dit is het toeristengeld.
Eigenlijk verdienen ze 400 peso. Dit is het lokale geld.  Toeristen mogen dit niet hebben, maar wij hebben wel wat kunnen ruilen, zodat we ijsjes en pizza’s op straat konden kopen. Dat hebben we deze twee weken dan ook veel gedaan! Een ijsje voor 10 cent en een pizza voor 50, dat sla je niet af! We zijn in de bus naar veel dingen toe geweest, zoals naar grotten, naar een dorp waar we koffie
geproefd hebben, naar een strand en naar een heerlijke koude rivier om af te koelen.  We hebben ook een voorbeelddorpje Las Terrazzas bezocht. Dit is een dorpje van hoe de regering zou willen dat de meeste plattelandsmensen zouden leven en wonen. Er werd veel hergebruikt, bijvoorbeeld  papier. Er was een man die kaarten maakte van oud papier en karton. Ze waren heel mooi met verschillende opdrukken. In het museum voor analfabetisme kregen we en rondleiding van een professor die ons van alles uitlegde over de lettercampagne van de revolutiestrijders waar binnen twee jaar 700.000 mensen hebben leren lezen en schrijven. We hebben drie nachten in een hotel geslapen, eentje in een bungalowpark en vervolgens zijn we naar het International Camp Julio Antonio Mella gegaan. Dat is een kamp waar mensen gratis mogen verblijven en die spullen vragen die nodig zijn voor het kamp. Bovendien moet je daar een dag op het land werken om er te mogen verblijven. Dit hebben wij dan ook gedaan, met het weghalen van het onkruid tussen de djuka planten in de brandende zon.  Verder zijn we vanaf het kamp naar musea geweest, naar een universiteit en hebben we een muurschildering gemaakt. Dat was echt super gaaf. Als je naar Wie is de mol hebt gekeken dan herinner je misschien de wijk waar al die schilderingen op de muren stonden. Om de buurt op te fleuren is zo´n beetje elke muur beschilderd door mensen uit verschillende landen. Daar zijn wij nu aan toegevoegd met een schilderij van de Cubaanse en Nederlandse vlag met de Regina Maris erin. Ook zijn we naar verschillende markten geweest en hebben we wat tijd gehad om in Havana rond te lopen, wat natuurlijk ook helemaal top was!

Vooral als je zo zelf rond loopt krijg je echt een idee van wat het communisme inhoudt. Eigenlijk is het verboden voor lokale winkeliers om ons (toeristen) binnen te laten. Natuurlijk doen heel veel
mensen dit wel, want die willen ook wat verdienen, maar we hebben ook wel een aantal keer meegemaakt dat we weggestuurd werden. Je ziet dan ook echt een verschil tussen toeristenwinkels en lokale winkels. Bovendien doen de Cubanen er alles aan om ons een goed beeld te geven van Cuba.
In Havana was ook een groot ijsplein. Wij zijn hier natuurlijk heen gegaan en we werden naar het toeristische gedeelte gewezen. Wij wilden dat niet en liepen door en werden gelukkig niet
tegengehouden. We zijn wat gaan rondkijken en op een gegeven moment kwam er een man naar ons toe of we een ijsje wilden. Wij liepen met die man mee en gingen aan een bar zitten. Daar kregen we
heerlijk bananenijs voor 25 cent. We keken achter ons en kwamen erachter dat er een hele rij stond. Als toerist word je voorgetrokken, zowel in een bar als bij de bank of waar dan ook. Het was
een soort eetschuur. Je komt, eet en gaat weer weg. Dit was wel heel apart om mee te maken.
Helaas was ik de laatste drie dagen van de reis ziek, maar na een nacht echt goed geslapen te hebben op het schip was ik wel weer zo goed als de oude. De 25ste zijn we teruggekomen aan boord en dat voelde toch weer als een soort van thuiskomen. Hier zijn we nog zo’n 3 dagen blijven liggen en toen zjin we begonnen aan de tweeweekse zeiltocht naar Bermuda. Oh ja, toen wij in Cuba waren, is het schip naar Mexico gevaren om daar weer voedsel in te slaan. Nu hebben we dus weer olie en normaal meel. Natuurlijk hebben we in Cuba ook weer fruit en groente ingeslagen dus we kunnen er weer even tegenaan!