Op naar Panama

3 februari 2012

Lieve allemaal hier mijn belevenissen van de eerste week Panama.

Op naar Panama!

07 januari voeren we dan weg richting Panama, ongeveer een dag varen. We hadden weer scheepsovername en dit keer had ik wel gesolliciteerd en ben ik bootsman geworden! Oftewel, degene die zorgt dat alles wat de stuurman zegt uitgevoerd wordt (zeilen hijsen, etc.) Een scheepsovername is het overnemen van het varen van het schip, het plannen van de route en het organiseren van de keuken. Je moet dan met elkaar alles bedenken, organiseren en uitvoeren. Telkens word je dan gestimuleerd om niet te vragen maar zelf na te denken, oplossingen te bedenken  en ervaar je wat het is om zelf verantwoordelijk te zijn. Ik snap nu als bootsman veel beter waarom bepaalde opdrachten werden gegeven, hoe lastig het soms is om leiding te geven aan anderen  en hoe belangrijk het is om een goede samenwerking te creëren.  Na de scheepsovername hadden we een evaluatie met de bemanning. Hierin werd besproken wat zij ervan vonden, welke tips ze hebben voor de volgende scheepsovername en aan welke aandachtspunten jezelf weer moet gaan werken. Het was helemaal top,  leerzaam om te doen en ik heb heel wat weer bij geleerd. Tijdens  de overtocht naar Panama konden we de zeilen weer hijsen  en kwamen we tegen het vallen van de avond in Portobello aan. Iedereen had ontzettend veel zin in de drie weken Panama waar we een heel afwisselend programma zouden hebben. Ik had vooral erg veel zin in het low budget reizen en het leven bij de Embarraindianen. Ik vroeg me af of dit weer heel anders zou zijn dan bij de Kunasindianen op de San Blas eilanden. De naam Portobello is in ieder geval goed gekozen. Het is een prachtige baai waar we liggen!

De eerste dag in deze prachtige baai was iets minder leuk dan de andere dagen aan boord. Naast het hard studeren was het namelijk een dag, waarbij we niets anders hebben gedaan dan schoonmaken, schoonmaken en schoon maken... Het hele schip moest brandschoon zijn, want wij gingen natuurlijk drie weken van boord. Daar had ik echt super veel zin in en dat maakte al het schoonmaakwerk wat minder erg. De laatste veiling van alle gevonden spullen voor de komende drie weken leverde dit keer dan ook heel wat op.´s Avonds kregen we onze eerste salsalessen, wat wel tot hilariteit leidde. Daarna konden we nog genieten van het vuurwerk want de dag ervoor was hier het begin van het carnaval. Ik weet van St.Maarten nog hoe de mensen dan weken bezig waren met kostuums maken en hoe  prachtig sommige mensen er dan uit zagen. Op de boot hoorden we de muziek en dat terwijl we zeker 50 meter van de wal lagen! Later hoorden we dat de muziek uit grote pick-up trucks kwam,  waar mega geluidinstallaties op stonden. Om de zoveel meter stond er weer een andere wagen met andere muziek, zodat je van alles door elkaar hoorde.

De dag voordat we aan wal gingen bestond uit studeren, rugzakken inpakken en ´s avonds een afscheidsfeestje voor onze kok, onze stuurman, de  cameravrouw en een meisje dat om medische redenen naar huis moest. We hebben gebarbecued, speeches gehouden, eigen gemaakte cadeautjes uitgedeeld en samen naar alle filmpjes gekeken die we hadden gemaakt. Je gaat die vier echt missen want je krijgt op zo´n boot een sterke band met elkaar, maar we houden natuurlijk contact. Inmiddels zijn we wel heel trots dat we nu met z´n allen ook het koken voor 42 man onder de knie hebben.

De volgende dag  zijn we om 7 uur opgestaan en om half 8 waren we op weg naar de Indianen. De weg naar de indianen hebben we afgelegd met het openbaarvervoer tot aan Panama City.  Je  had prachtig uitzicht op de natuur en allerlei kleine dorpjes en zat tussen de lokale bevolking in, wat ook heel leuk was om mee te maken. Als je in Panama buschauffeur wilt worden moet je zelf voor een bus zorgen en  daardoor zie  je hier allerlei kleurrijke bussen. Daarna zijn we met een kano ‘een uitgeholde boomstam’ naar de Emberras Indianen gevaren. Dat was best een eind, want ze wonen echt afgelegen. Het was een super mooie reis en ik heb er echt van genoten. We  kwamen in het donker aan en werden door allerlei indianen aangekeken. We werden verdeeld in 4 groepen en in die groepen sliepen we in een hut bij een familie. Mijn familie bestond uit een opa, oma, moeder (19), vader, zus en een zoon van vier maanden. Ze waren allemaal super vriendelijk en gastvrij. Hun huis bestond uit een verhoging zonder muren, maar wel met een plafond van bladeren. Elke dag werden de slaapspullen opgeruimd en was het verblijf een woonverblijf. De wc was een gat in de grond en je moest jezelf en je kleren in de rivier wassen.  Als maaltijd kregen we gebakken bananen en ei. Het was echt super lekker. Elke dag stonden we met zonsopgang op en kregen we een ontbijtje. Dit verschilde best wel. Ze hadden heerlijke broodjes, vis en een heerlijke limoenthee. Soms kregen we ook rijstebrij en daar waren we niet zo fan van, maar over het algemeen was het echt heel lekker. De eerste dag hebben de meisjes meegeholpen in het huishouden met het eten maken, spelen met en verzorgen van het kindje, afwassen, etc. De jongens hebben toen bomen gekapt met machetes. De drie dagen daarna hadden we een ander programma. Elke dag deden we iets anders. Of je ging in de landbouw werken: We gingen in een bootje naar een stuk land met allemaal wat we omver moesten kappen. Dat was echt leuk om een keer te doen en vervolgens hebben we kokosnoten uit de boom gehaald en opgedronken. Dat deed je door het topje van de kokosnoot eraf te slaan , zodat er een gaatje ontstond waar je de melk uit kon drinken. Als hij leeg was sloeg je de kokosnoot in tweeën en schraapte je de kokos eruit.

Een andere dag ging je een Wildlife wandeling doen, waarbij je geen enkel beest zag, maar waarbij je wel prachtig door het regenwoud liep. Het was een hele klim best steil omhoog en omdat het zo ontzettend warm was maakte dat het extra zwaar. Je kon je shirt uitknijpen van het zweet, maar dat vonden we allemaal helemaal niet erg want het was heerlijk om weer eens goed te bewegen. Je zag enorme hoge bomen met allerlei varens er op. Aan sommige bomen zaten termietennesten. Ook hebben we schildpadden gezien in een rivier en later een brulaap.  Toen we terug kwamen gingen we gelijk zwemmen in de rivier.

De laatste dag hebben we grotten bezocht. Dat was erg mooi, maar een beetje claustrofobisch af en toe!! ’s Middags waren we dan vrij. Samen met twee andere meisjes heb ik een middag met een vrouw van onze familie mandjes zitten maken. Met heel veel moeite wisten we dat uit te leggen in het Spaans, maar uiteindelijk is het gelukt. Een andere dag vroegen we het recept van die heerlijke broodjes en dat hebben ze samen met ons gemaakt. We kregen ontzettend lekker eten bij de indianen. Ze frituurden wel heel veel, wat je totaal niet zou verwachten. We kregen heel veel rijst en ook een keer hadden ze rijst in een bananenblad gedaan, met de stengel er een strikje omgemaakt  en dit pakketje vervolgens in heet water boven een kampvuur klaar gemaakt. Daardoor kreeg je een soort samengedrukte rijst heel lekker. Ook aten we veel vis. De mensen daar kunnen ontzettend goed vissen. Ze verdienen gemiddeld maar een dollar per dag en verbouwen daarom heel veel zelf. Eén avond  zijn we met een groep mee geweest om te vissen. Ook hebben we toen krokodillen gevangen. De volgende dag werden deze gevild. Van de krokodil eet je alleen het begin van de staart. De smaak is een combinatie tussen vis en kip en dat is best lekker!  Ook waren er twee avonden feesten voor ons georganiseerd. De meiden kregen van de indianen mooie traditionele rokjes aan. In 1 hut was er  muziek, waar we de Emberras dansen leerden. We hebben erg veel gelachen. Wij hebben hen de polonaise geleerd en Engels. Dat laatste viel niet mee, want sommige klanken konden ze echt niet maken. De dagen bij de indianen vergeet ik nooit meer en ik vond het echt heel jammer toen we al weer weg moesten. Het waren hele mooie en indrukwekkende dagen waarbij je ontzettend veel waardering weer krijgt voor het leven op de boot of thuis. Onze reis gaat nu verder naar Panama City en dat zal wel overschakelen worden!

Liefs Sanne

 

 

4 Reacties

  1. Jan en janneke:
    10 februari 2012
    Lieve Sanne,

    Erg veel succes en plezier met je avontuur. Geniet van alles wat je meemaakt en hou ons op de hoogte!

    Liefs, Jan, Janneke, Welmoed en Lidewij
  2. Lieke Jorna:
    10 februari 2012
    Lieve Sanne,

    Heel leuk om weer een verhaal van je te lezen! Het klinkt wel heel bijzonder allemaal. En je moest eens weten hoe jaloers ik ben dat jij zulk warm weer hebt want het is hier al ong twee weken verschrikkelijk koud! Ik hoop dat je snel weer een nieuw verhaal hebt en nog veel plezier verder!

    X Lieke
  3. Marlies:
    10 februari 2012
    Hoi Sanne, net als iedereen benijd ik je om al die geweldige ervaringen die je opdoet. Die broodjes en rijst in bananenblad wil ik wel graag een keer samen maken, als je hier aan alle ingrediënten kunt komen.
    Wat vliegt de tijd! Fijn dat er ook in deze laatste periode nog zoveel hoogtepunten zitten.
    Veel liefs, Marlies
  4. Hans Jorna:
    11 februari 2012
    Hi Sanne, mooie verhalen over dat leven met die indianen. Klinkt lekker primitief en zo leer je het land en zijn originele bevolking goed kennen. Wij vertrekken morgen via Costa Rica naar Panama, dus we lezen alles met extra veel belangstelling.
    Groetjes van Hans en Renee