Een week op Tenerife

Aankomst in Tenerife

Sinds mijn vorige blog heb ik weer heel wat meegemaakt! Ik had tot Tenerife nog steeds de wacht van 12 uur tot 4 uur. Dat doe je zowel ’s middags als ’s avonds. Het duurt echt een tijd voor je in dit ritme komt! In het begin was iedereen dan ook heel erg moe, maar nu is iedereen er wel aan gewend. Vaak is er ’s nachts een prachtige sterrenhemel. Als ik dan even niets te doen heb, dan lig ik op mijn rug naar de hemel te kijken. Ik denk dan: ‘Wat is dit toch gaaf!’ Het laatste uurtje van de wacht is echt aftellen! Wat dan het vreselijkst is, is als de wacht na jou te laat komt, maar de wacht na ons is daar heel goed in! Daarom heeft hij inmiddels ook de bijnaam: ‘NS-wacht’.  Het bleef nog een tijd lang koud tijdens de wacht. Na een tijdje voelde je het echter gewoon elke dag warmer worden, heerlijk was dat! Zo konden de handschoenen uit en konden we onze laarzen omruilen voor slippers. We leerden ook steeds meer. Zo wisten we na een tijdje de namen van de zeilen en van een aantal lijnen (touwen) uit ons hoofd. Sommigen wisten dit al, maar voor mij was dit nieuw.

Het geschommel was heel erg wennen. In het begin was het nog niet heel erg, maar toen we de Golf van Biskaje binnen voeren, werden de golfen hoger en hoger. De Golf van Biskaje staat er om bekend dat het er aardig kan spoken, maar we hadden geluk. De golven waren wel een aantal meters hoog en de zeeziekte sloeg dan ook toe. Er waren maar een stuk of zeven mensen die niet zeekziek waren. Achter elkaar door stonden er mensen over de reling heen en iedereen voelde zich ziek. Zelf heb ik niet overgegeven, maar dat constante gevoel van misselijkheid was geen pretje. Gelukkig duurde dit niet langer dan twee dagen!

Douchen is ook niet zo’n pretje met dat geschommel! Je doet je uiterste best om te blijven staan onder de douche, maar inmiddels gaat de straal de hele tijd de andere kant op... Maar hier wen je wel aan en het is zo heerlijk om te douchen als je dat drie dagen niet gedaan hebt, dat je er eigenlijk geen last van hebt!

1 november was ik jarig aan boord. Dat was heel apart. Toen ik boven kwam, ging iedereen zingen. Dat was heel leuk! Ook hingen er slingers en was er appeltaart gebakken. Van thuis uit had ik een pakketje meegekregen. Dit bevatte en kettinkje met rondjes en vierkantjes. Hierbij was het rondje de wereldbol en het vierkantje mijn thuis. Ook zat er een boekje bij, waarin iedereen een verhaaltje geschreven had en waar veel foto’s in stonden. Van mijn vriendin een super lieve brief gekregen met een foto. Allemaal dingen waar ik ’s avonds nog lang naar kan kijken en in kan lezen. Het was een verjaardag die ik nooit zal vergeten!

Aan wal was het internet heel slecht. Je kon geen bestanden of foto’s uploaden. In Cherbourg zijn we naar de Mac gegaan, waar Wifi was, om daar mailtjes te kunnen versturen en foto’s te kunnen oploaden. Op zee krijgen we elke zondag een mailtje van thuis en kunnen we een mailtje van maximaal 15 regels versturen.  Het moment dat de mailtjes worden uitgedeeld is echt een moment om naar uit te leven!

Inmiddels zijn we aangekomen in Tenerife. Daar waren we dinsdag rond een uur of elf. Ik werd wakker en ik hoorde overal geroep: ‘We zijn er, we zijn er!’ Iedereen was zo blij om land te zien! Ik kleedde mij snel aan en ging naar buiten. Daar zag ik een prachtig rotslandschap. We lagen in de baai en de rest van de dag waren we vrij. Eerst zijn we met z’n allen gaan middageten. We aten pizza, wat overheerlijk was! Daarna zijn we gaan zwemmen naar het strand. Samen met een ander meisje, die ook op zwemmen zit, ben ik een aantal keren heen en weer gezwommen. Het was een vulkanisch strand. Overal was zwart zand, wat zo heerlijk zacht was en lekker warm door de zon. Onder de boot waren miljoenen vissen. Dat was prachtig om te zien. Later in de middag ben ik met een groepje in de bijboot naar het strand gegaan. Vanaf daar zijn we een berg opgelopen. We kozen een berg uit, waar we op wilden, maar helaas was er geen pad. Echter, wij wilden perse die berg op, dus wij gingen offroad, wat niet zo’n goed idee was. Er waren namelijk allemaal cactussen en ik had een driekwartbroek aan, wat voor mij betekent dat ik nu heel veel krassen heb. Op de helft gingen vijf van de tien naar beneden, omdat ze geen zin meer hadden. Samen met drie jongens en een leraar ben ik toen nog naar de top geklauterd. Het was best een spannende tocht, met veel krassen als gevolg, maar bovenop de top hadden we een prachtig uitzicht! Echt de moeite waard. Doordat er een aardrijkskunde leraar mee was, leerden we ook dingen over gesteenten. Normaal vind ik daar niets aan, maar nu je het zo met je eigen ogen ziet, is het heel interessant! ’s Avonds hebben een barbecue gehad op het strand samen met de bemanning van het Duitse School at Sea project. Dat was erg gezellig en we hebben veel gedanst.

De volgende dag zijn we naar Santa Cruz gegaan, de hoofdstad van Tenerife. Eerst moesten we het hele schip spik en span maken, voor het geval er een inspectie kwam. Toen dat gebeurt was, mochten we Santa Cruz gaan verkennen. Ik vind het niet zo’n hele mooie stad, maar ze hebben er wel een heerlijk ijssalon! Donderdag gingen we naar een Spaanse school. Na een beetje verdwaald te zijn en een lange wandeling, kwamen we daar dan eindelijk aan. Daar hebben we culturen uitgewisseld, gegeten en en potje gevolleybald. Het was een interessante en leuke dag! De Spaanse les die we aan boord gehad hebben kwam toen goed uit en we konden ons al best wel een beetje redden. Vrijdag kwamen ze bij ons. We hebben een stuk gezeild en ons schip laten zien. Daarna waren we vrij en hebben we in de Mac internet opgezocht. Daar was het echter zo druk, dat het heel sloom was en dus ging ik met een groepje naar een kebabzaakje om te internetten. Woensdag vertrekken we weer en ondertussen gaan we nog twee dagen een vulkaan beklimmen. We overnachten dan boven op de berg om de volgende ochtend de opkomende zon te zien. Op zee hervat school zich weer en hopelijk wordt niemand meer opnieuw zeekziek! Op naar de drie-weekse oversteek!