Miami & Colombia

23 november 2017

Hierbij ons eerste reisverhaal, het is een lange geworden aangezien we in 3 weken echt veel gedaan hebben!

Miami
Vakantie!! En deze mocht beginnen in het heerlijk warme Miami. We konden gratis overnachten bij een kennis van ons op Miami Beach, waardoor Miami ook nog eens betaalbaar was. Het strand in Miami is ontzettend groot en mooi. De strandregio is toeristisch en heel gezellig. Een goede plek om te vertoeven om de rest van de reis naar Colombia beter te plannen. De rest van Miami stelde niet zo ontzettend veel voor, we zijn door de verschillende wijken gelopen en eigenlijk vonden we vooral Bayside en Wynwood wel heel leuk. Bayside is een boulevard, heel touristisch met hoge prijzen, maar ‘s avonds heel gezellig met de live muziek en de vele mensen. Je bent al helemaal aan het genieten als een meisje van 3 voor je neus ontzettend uitbundig aan het dansen is voor de hele menigte op de muziek.

Helaas schijnt in Miami niet alleen de zon en moesten we er een paar dagen op uit trekken met ons regenjassen aan. Wynwood is een wijk met prachtige muurschilderingen. We hebben deze wijk verkend op de manier waarop wij vaak een stad verkennen: de leukste straatjes inlopen. Al schuilend voor de regen dan toch maar tijd om ons spelletjes uit de tas te toveren!

Miami zelf hadden we inmiddels wel ontdekt, dus een uitstapje gemaakt naar Key Biscayne. Al wandelend genoten we van de rust en de natuur op dit schiereiland.  

31-10: Halloween! Excited om dit een keer in Amerika te vieren, zijn we een halloweenshop ingelopen, maar we vonden alles veels te duur en een groot pak meenemen naar Colombia leek ons iets te veel van het goede. Daarom hebben we schmink gekocht en zijn we elkaar gaan schminken. Op straat was het enorm druk met allemaal verkleedde mensen en op elke hoek stond er een DJ. Een goede avond om mijn verjaardag te vieren! Nu echt 21, dus dat betekent legaal uit kunnen gaan in Amerika. Dat was daarvoor net zo makkelijk, aangezien ze hier de datum en de maand omdraaien en ze niet beseffen dat ze de enige zijn die zo gek doen.

Op mijn verjaardag zelf lekker naar het strand geweest en uit eten geweest waar de hele crew voor me ging zingen met een sterretje in een taartje. Dan voel je je ondanks het gebrek aan vrienden/familie om je heen toch ineens een beetje jarig.

Colombia
Maar daar gaan we dan! Eindelijk op weg naar Colombia. In het vliegtuig hebben we al spijt dat we zo lang in Miami zijn gebleven en maar 2 weekjes in dit pracht land hebben, wat dat is echt te weinig. Colombia heeft zo veel te bieden en wij hebben geprobeerd van alles wat mee te krijgen.

Bogota
We zijn gevlogen op Bogota, de hoofdstad van Colombia. Op het vliegveld spreken we geautoriseerde taxi’s aan, maar toen ze de prijs zeiden: 60.000 pesos (20 euro), besloten we toch maar door te lopen. Een andere geautoriseerde taxi aangesproken: 30.000 peso’s (10 euro) en hoewel we wisten dat dit nog steeds afzetting was, toch maar de taxi genomen. Tot zover de geautoriseerde taxi’s in Colombia. In Bogota zelf hebben we een gratis graffititour gedaan. Deze was ontzettend interessant en er werd veel verteld over zowel de muurtekeningen als de geschiedenis van Colombia. Er is hier echt een vete tussen de schilders en de overheid. De overheid wil alle muren kaal hebben, om het toeristischer te maken, maar door het overschilderen van de muren laten ze de perfecte ondergrond achter voor de muurschilderingen van de boze artiesten. Als de overheid zo door gaat, gaan alle muren ‘getagd’ worden zodat ze uiteindelijk wel moeten toegeven dat de kunst beter is dan alle lelijke ‘tags’. Tegelijk organiseert de overheid ook zelf een graffititour voor toeristen om vervolgens het geld te gebruiken om de muren wit te schilderen, een beetje raar he?

Graffiti is hier zo normaal dat eigenaren vragen om hun huis te beschilderen. Het behoudt hun huis beter en de waarde gaat omhoog.

Na de tour zijn we net op tijd lokaal gaan eten (2 euro voor soep, een bord eten en een sapje) om de tropische regenbui te ontduiken.

Terwijl we rondliepen viel het ons wel direct op dat er hier veel drugs gebruikt wordt. Je ziet het op straat, maar zelfs ons in meerdere keren cocaïne aangeboden op straat.

In Bogota zijn we verder een berg opgegaan met een prachtig uitzicht over de stad en ’s avonds hebben we de vader van Alex opgezocht (waar we in Miami hebben geslapen) in zijn koffietentje. Hij spreekt alleen Spaans dus ons Spaans werd direct op de proef gesteld en dat ging eigenlijk best goed: met dank aan Duolingo!

Een half uurtje van Bogota af staat een hele grote zoutmijn die we bezocht hebben. Ze hebben hier vroeger een kathedraal in gebouwd om de mijnwerkers te beschermen. Heel bijzonder om een keer te zien! Helaas werd de mooie dag afgesloten met het stelen van mijn mobiel. Een onoplettend moment in de bus, terwijl die in Johans broekzak zat. Het doet me dan weer een beetje goed dat wanneer de man/vrouw zijn aanwinst bekijkt, hij zal beseffen dat die een van de goedkoopste telefoons gestolen heeft die hij kon vinden.

Salento
Vanaf Medellin zijn we naar Pereira gevlogen om de volgende dag met de bus door te reizen naar Salento, een klein dorpje in het Westen van Colombia. Wat een prachtige busreis door de bergen van Colombia, wat een natuur! In de bus veel moeite met mijn benen kwijt kunnen. Ik dacht dat de stoel voor mij lam was, waardoor die helemaal naar achteren stond, maar het bleek achteraf gewoon een zeer asociale Colombiaan te zijn.

In Salento verbleven we in een kleine finca: een oud boerderijtje. Wat een rust met alle geitjes om je heen en hangmatten om in de natuur te genieten.

Nadat we onze spullen neergelegd hadden zijn we direct het dorpje ingelopen op zoek naar de Jeeps die ons naar Valle de Cocora zouden brengen. Daar hebben we een 5 uur durende hike gedaan door de vallei. Omhoog door het dichte regenwoud, elke keer weer verbaasd staand van de prachtige natuur. Helaas zijn we hier in het regenseizoen en dat hebben we deze vakantie wel te weten gekomen. Helemaal doorweekt besloten we zonder pauzes door te lopen, maar dat maakte de palmbomen van 50(!) meter hoog niet minder indrukwekkend. De tocht terug naar het hostel was koud maar ontzettend vet, staand achterop de jeep. In het hostel het idee om een lekker warme douche te nemen, maar nee, Johan had de verkeerde schakel ingedrukt, dus dat was een koude douche!

In Salento zelf een restaurantje met een heater gevonden, dus dat was snel uitgekozen! Wat ik hier ook heel leuk vond om te zien, is dat er ook veel Colombianen zijn die hier zelf aan het reizen zijn. Dat betekent toch dat het goed gaat met Colombia!

De volgende ochtend zijn we naar een koffiefarm gegaan met een meisje uit Duitsland. We hebben een rondleiding gekregen in de koffiefarm en ik vond het mooi om te zien hoe alle gewassen hier zorgen voor een betere productie van de koffie: bananenbomen voor de schaduw en water wanneer het land droog is. Ananas ter afleiding van de insecten en noem zo maar op. ’s Middags hebben wij de 7 uur durende bus genomen naar Medellin, maar deze was eigenlijk bijzonder comfortabel!

Medellin
Wij dachten wel een half uurtje te kunnen lopen naar ons hostel, maar na nog geen 5 min lopen, kwam er een stelletje in de auto naar ons toe, of we alsjeblieft in konden stappen, want dit was echt geen wijk waar je om 8 uur ’s avonds rond kon lopen. Ze konden goed Engels en zagen er betrouwbaar uit, dus toch ingestapt. Zij hebben ons afgezet bij ons hostel en daar zelfs voor de deur gewacht tot we binnen waren.

De volgende ochtend was het prachtig weer en daarom besloten wij de bus te nemen naar een berg waar je kan paragliden. Voor 35 euro 20 min in de lucht geweest. Wat een gevoel en een uitzicht! Mijn instructeur vroeg op een gegeven moment of ik wat acrobatiek aandurfde.  Dit hield dus in dat we echt 180 graden op zijn kop gingen en ik mijn parachute onder mij zag en daaronder de berg. Ontzettend vet, maar mijn maag draaide zich wel een paar keer om. De 1 uur durende busreis terug met allemaal haarspelden hielp daar ook niet echt aan mee. Eenmaal terug in Medellin, voldaan op een terrasje uitgerust. Heel gek dat we zo kapot waren van 20 minuutjes vliegen.

Daarna door de stad rondgestruind. Wat een mensen en wat een kraampjes!

De volgende dag hebben we de bus genomen naar el Pierda, een natuurlijke rots waar je omhoog kon klimmen. Na 700 treden kwam we helemaal kapot aan op de top, maar wat een pracht! Nog nooit zo een mooi uitzicht gezien, ik dacht dat het na het paragliden niet meer beter ging worden, maar blijkbaar toch wel! Zoveel water, groen en eilandjes.

Eenmaal beneden zijn we samen met Scottish (uit Schotland, weten nog steeds zijn echte naam niet) naar Guatape gegaan om daar te lunchen. Wat een klein lief dorpje met allemaal felle kleuren.

Dan restte ons nog een ochtendje in Medellin die we gebruikt hebben om door Communa 13 (een wijk) te lopen met een gids die daarvandaan kwam. Ze vertelde echt haar eigen verhaal. Het was 20-30 jaar geleden de slechtste wijk van Medellin waar niemand durfde te komen. Toen Pablo Escobar in 1990 overleed heeft de guerilla zich hier genesteld met alle moorden die hier gepleegd zijn. In 2002 heeft de overheid hier ingegrepen met 1500 militairen. Ze vertelde hoe ze haar vrienden op straat heeft zien sterven, maar hoe het daarna allemaal beter is geworden. Ze vond het zo bijzonder dat ze nu met trots kon zeggen dat ze uit Communa 13 kwam, terwijl ze dat vroeger niet uit durfde te spreken. Een bijzondere ochtend dus.

’s Middags het vliegtuig genomen naar Santa Marta, waarbij we een tientje per persoon moesten betalen, omdat we het ticket op ons mobiel hadden en niet hadden uitgeprint. Toch niet zo ontwikkeld nog die Colombianen! We zaten in een klein vliegtuigje, waar wij niet rechtop konden staan. En zo weinig beenruimte dat Johan oprecht 2 plekken nodig had om te passen.

Minca
Van Santa Marta wilden we de bus pakken naar het bergdorpje Minca, maar blijkbaar gaan de bussen hier niet meer om 7 uur ’s avonds en de meeste taxi’s wilden ook niet naar Minca, omdat het zo hard geregend heeft. Uiteindelijk toch een taxi gevonden die ons naar Minca wilden brengen, maar we hadden vrij veel medelijden met hem, aangezien het een weg wat met heel veel haarspelden en zonder verlichting. Daar veilig aangekomen, hadden we een super leuk klein finca’tje om te overnachten. Midden in de natuur, met alle vogeltjes fluitend om je heen. Wat hadden we hier graag nog een nachtje overnacht! We merken we dat deze kleine dorpjes veel meer is waar wij graag zijn en dat de grote stad vaker overgeslagen kan worden.

De volgende ochtend op tijd op pad gegaan om voor de regen (altijd rond het middaguur) bij ons volgende hostel boven op de berg te komen. Onderweg de ‘prachtige’ waterval opgezocht die echt weinig voorstelde, maar heerlijk was om een duik in te nemen. Toch net de regen te pakken gekregen, dus helemaal nat aangekomen bij Casa Elemento, besloten we eerst maar een duik te nemen in ons kleine zwembadje. Toen het weer was opgeklaard hebben we het hostel verkend en hebben we besloten om onze dormbedden op te geven voor de goedkopere hangmatten. Hoewel de nacht koud was met drie dekens, is er geen betere manier om wakker te worden dan in een hangmatje uitkijkend over de bergen en een zonnetje in je gezicht.

Op tijd weer verder gegaan, omdat wij het rondje af wilden maken terug naar Minca. Terwijl iedereen hier heen komt met een scootertje, besloten wij dat we alles wilden lopen. Na een aantal uren, weken we een beetje af van de route van google maps, maar he, er was geen splitsing, dus het zou wel goed gaan. Helaas was het doodlopend bij een huis, dus we moesten weer helemaal terug om een andere route te nemen. Het is duidelijk dat hier nog niet genoeg toeristen zijn, want een bordje, ho maar. Na 8 uur wandelen dan toch beneden aangekomen en de bus gepakt naar Palomino. Een beetje medelijden hadden we wel met de medebusreizigers, want na 8 uur lopen in deze temperaturen, ruiken zowel de tas als jijzelf niet meer echt hemels. Onderweg werd onze weg nog versperd door lokale bewoners met bloempotten. Na een kwartier wachten, mochten we toch verder.

Palomino
Eindelijk een plekje waar we 2 nachtjes blijven, dus tijd om de was te doen. Aangezien het hier in de ochtend mooi weer is, zijn we eerst naar het strand gegaan om daar even bij te komen van al het reizen. Toen de lucht helemaal donker werd zijn we toch maar teruggegaan om de was veilig droog op te hangen. De bliksem was ingeslagen dus het hele dorp zat zonder licht op een paar winkeltjes met een back-up generator na. Het regende zo hard dat we in ons kamertje spelletjes zijn gaan spelen bij kaarslicht. De regen klonk zo hard op de golfplaten dat we elkaar nauwelijks konden verstaan. Toen het weer gekalmeerd was, zijn we met ons zaklampje en op slippers (alle zandweggetjes waren nu modder) op verkenningstocht uitgegaan om te kijken of we toch nog ergens iets konden eten. Het was gek om te zien dat er naast de grote weg in een keer om de 20 meter een militair in volle uitrusting op de straat stond om de veiligheid te garanderen. Terwijl in de kleine weggetjes ernaast geen politie/militair te bekennen was.

Tayrona Park
Vroeg de wekker gezet (en iets later weggegaan) om door te reizen naar het Tayrona park. Onze kleren waren door de luchtvochtigheid nog steeds nat en belandde dus aan de buitenkant en binnenkant van onze backpacks. We hebben veel bananen en droge broodjes ingeslagen, omdat je in het park waarschijnlijk geen eten zou hebben. We lieten onze backpack bij de ingang achter en na een fortuin (voor Colombiaanse standaarden) betaald te hebben voor de ingang (vanaf de volgende dag was het laagseizoen…) gingen we de jungle in! Het eerste deel doet iedereen met een busje, maar wij vonden het prima loopbaar. Het park is echt een prachtig oerwoud aan de kust. Je loopt door alle dichte bomen en vervolgens sta je weer op stenen bij een wit strand. Het heeft zo erg geregend dat de paden meer een modderboel dan een pad zijn dus bij elke stap zak je tot je enkels weg. Onze bergschoenen zijn echt onze grote vriend deze reis!

Het was zo heet en vochtig dat het best een zware tocht was en toen daar ineens iemand ijsjes aan het verkopen was, hadden we daar zeker wel 2 euro voor over.

We zijn eerst naar onze camping middenin het oerwoud gelopen, waar we een hangmatje met een muskietennet hebben. Vervolgens zijn we doorgelopen naar het strand en hebben we daar een duik genomen die hoog nodig was! Het is hier zo extreem warm en vochtig dat je echt moet oppassen dat je genoeg drinkt om het zweten te compenseren. Voor het eerst onze waterzuiveringstabletjes goed kunnen gebruiken! Het probleem is dat deet niet zo goed werkt als je het er continu afzweet, dus ondanks onze pogingen zijn we alsnog lekgestoken.

Op de camping zo snel mogelijk douchen en lange kleding aangetrokken. Het douch’hokje’ was alleen echt niet gebouwd voor Nederlanders, dus maar accepteren dat de paar mensen op de camping mee kunnen kijken. De kleren weer opgehangen om te drogen, maar ook hier werden de kleren helaas niet droog.

Cartagena
Na een onrustige nacht in de hangmat zijn we teruggelopen en hebben we de bus naar Cartagena genomen. De bus zou een uur of 4 duren, maar we moesten ineens overstappen in een minibusje, omdat de grote bus niet verder mocht rijden. Uiteindelijk kwamen we na 7 uur aan op een klein parkeerplaatsje, nog minimaal een half uur verwijderd van het centrum. Hoewel de bus naar het centrum zou gaan, moesten we uitstappen en hebben we met 2 anderen een taxi genomen. Terwijl wij hen via ons gps naar hun hotel hebben geleid, zijn we zelf uitgestapt om op zoek te gaan naar een hostel en hopelijk voor het eerst in een weekje weer een warme douche! Helaas was de douche niet warm, maar alsnog heerlijk. We zijn de stad even ingelopen om een hapje te eten (10 x zo duur als we normaal lokaal eten, maar wel echt de moeite waard, zeker de mangosap). Ik ben een paar handgemaakte oorbellen tegengekomen, die ik uit elk land mee zou willen nemen. We zijn op bed geploft en direct in slaap gevallen. We hebben niet zoveel van Cartagena kunnen zien, maar wat we zagen was een ontzettend mooie en oude stad. Reden om een keer terug te komen.

Amerika:
In de nacht aangekomen na een soepele vlucht mochten we de volgende dag gelijk weer aan de bak, voor de komende 11 dagen aaneengesloten. Zo verdienen we in ieder geval weer wat terug! Inmiddels hebben we beiden al wat cake-orders in het Spaans aangenomen en dat gaat best aardig! Nog twee maandjes werken en dan op naar ons volgende avontuur: Thailand!

Foto’s

8 Reacties

  1. Frans De Keijzer:
    23 november 2017
    Wat schrijf je leuk! Of ik er zelf bij ben.
    Ik verheug me nu al op het thailand verslag.
    Werk ze en een dikke knuffel van ons
  2. José:
    23 november 2017
    Lieve Sanne en Johan,
    Nog niet echt het backpackersritme te pakken he? Jullie lijken wel Amerikanen die Europa doen! Maar daardoor heb je natuurlijk wel heel veel gezien en gedaan in die twee weken. In Azië straks maar onthaasten en de schoonheid wat langer op je in laten werken ;-) Jullie foto's (Facebook) zijn prachtig!!
    Liefs, José
  3. Marit Jorna:
    23 november 2017
    Lieve twee, wat een ervaringen en prachtige foto, 's. Ik zou willen dat ik er bij was. Johan volgens mij krijg je de smaak van het reizen al te pakken!! Nog een paar weekjes en jullie zitten in Thailand!! Knuffel van hier, Marit
  4. Hans roos:
    23 november 2017
    Lieve Johan en Sanne,
    Wat en super mooi verhaal ik vind het gaaf dat jullie dit avontuur aangaan samen en dat wij hier op deze manier ook mee kunnen reizen.
    Dikke knuf en lots of love💋

    PS geniet van het mooi Azië
  5. Jan en janneke:
    24 november 2017
    Heel veel plezier met elkaar!
    Blijf ons op de hoogte houden he..
    Liefs van Jan en Janneke
  6. Josine:
    24 november 2017
    Leuk verslag, je maakt veel mee in een korte periode, indrukken en belevenissen, waardevol ontdekken. Veel sterkte de komende weken nog met werken, daarna het volgende avontuur!
    Joep
  7. Marleen Vrouwes:
    25 november 2017
    Hoi stoere reizigers! Tja, als old traveller/hippie lees ik met bewondering jullie verhalen en wedervaardigheden! Heb ik dat vroeger óók zo gedaan? Oke, warm water in Thailand heb ik óók pas sinds vijf jaar, maar je nat laten regenen? Ik sla overal het regenseizoen liever over, haha! Maar jullie doen het goed man, respect, ontmoeten we elkaar nog in Thailand? Ik zit er weer medio Feb! Singhaatje doen? Silvester
  8. Sanne jorna:
    25 november 2017
    Als wij er dan nog zitten lijkt het me een goed plan! We komen half jan aan, dus waarschijnlijk zijn wij half feb net niet meer in Thailand, maar wie weet!