Het echte begin: Thailand

19 februari 2018 - Bangkok, Thailand

Met een uitzicht van een helderblauwe zee en witte zandkorrels tussen de tenen brengen we jullie bij deze de eerste blog van onze echte reis. We hebben het overweldigende Amerika na 6 maanden achter ons gelaten en verruilen zo de sneeuw en donuts voor het strand en verse fruitshakes . Daarvoor moesten we alleen nog wel even 2 vluchten van in totaal 19 uur met 3 uur overstap plus 12 uur tijdsverschil overleven, maar dan heb je ook wat. Eerste land van onze reis; Thailand!

Met onze budgetvlucht naar Bamgkok hadden we geen luxe vlucht verwacht, maar niks was minder waar. De luxe van het vliegtuig (hij had 2 lagen!), de enorme hoeveelheid beenruimte en al het eten en drinken voelden bijna té duur voor ons als budget reizigers maar maakte de vlucht wel erg comfortabel.
Met een verwarde biologische klok en te vroeg om in te checken besloten we 2 uur te wandelen naar de ambassade van Myanmar, waar we te weinig cash op zak hadden voor het aanvragen van ons visum. Toevallig was Sanne haar huisgenootje Myrza ook in Bangkok, super leuk om haar na zo een lange tijd weer te zien! Met wat dropjes uit Nederland en geconcentreerd wasmiddel kon onze avond niet meer stuk. We hebben met zijn 4'en een kleine berg met een gouden tempel erop beklommen met een prachtig uitzicht over Bangkok. Overal om je heen zie je gouden tempels boven de ietwat armoedige gebouwen uitsteken, best een gek contrast. Wij hebben in de middag de Wat Pho en Wat Arun bezocht, allebei totaal verschillende maar prachtige tempels! We schamen ons soms voor de medetoeristen die in korte broek of blote schouders een tempel bezoeken, want dat is zeer respectloos in Azie.We hadden allebei meteen een dunne lange 'Azie-stijl' broek gekocht, maar de slechte kwaliteit zorgde ervoor dat we na 2 dagen de naald en draad tevoorschijn mochten halen.
s Avonds hebben we een goedkope variant van een skybar opgezocht. De skybar was meer te vergelijken met de Euromast in Rotterdam, maar het uitzicht was mooi. Na wat rare nootjes en een cocktail hadden we afscheid genomen van Myrza en Mette.
De volgende dag hebben we een lokale markt, Klong Toey, bezocht. We namen een uur de lokale bus voor 20 cent ipv een taxi. De rit duurde nog langer, omdat de bus ineens rookte en we allemaal uit moesten stappen. De markt was erg intens. Johan is nog niet gewend aan alle heftige (vis)geuren maar dat was de belevenis meer dan waard. Grote supermarkten zijn hier niet, dus iedereen komt hier voor zijn boodschappen. Zo zagen we kraampjes waar elk deel van een varken gekocht kon worden, o.a. hoofd, darmen, lever, hart en poten. Toch iets anders dan de mooie in folie ingepakte varkenslappen in de koelvakken.... Ook was er de mogelijkheid om een lieve kip uit een kooi te kiezen die dan per direct boven zijn eigen kooi in het zicht van zijn broertjes en zusjes geslacht en geveld werd. En dit voor 2 euro. Na de hectiek van de markt was het plan de rust op te zoeken in het nabegelegen Lumpini park. Er was echter een gezellig druk festival gaande in dit park. In de avond zijn we naar een restaurantje geweest met lieve katten, livemuziek en pittige curries, prima leventje!

We zijn naar de oude hoofdstad van Thailand gegaan, Ayutthaya. Een treinrit van 2 uur voor slechts 40 cent per persoon! Tijdens de treinrit zagen we eindelijk wat meer natuur dan alleen het stadsleven van Bangkok. Daar hebben we veels te kleine fietsen gehuurd om de tempelstad te ontdekken. Na een uurtje rondfietsen hadden we de meeste ruines wel gezien en halen we een Pad Thai bij een lokaal tentje. Pad Thai is (zoals de naam al verklapt) een typisch Thais gerecht bestaande uit gebakken noodles met vlees, omelet en veel tauge gebakken in lekkere kruiden voor een spotprijsje (tussen de 1 en 2 euro). Pad Thai wordt dan ook snel ons meeste gegeten gerecht in Thailand. We balen er van dat we in Thai niet verder dan 'hallo' en 'bedankt' komen. Iets wat in Colombia met ons Spaans al steeds makkelijker ging. Eenmaal teruggekomen in ons hostel zat Tim (vriend van Johan) op ons te wachten, die vluchtproblemen had en daardoor in Bangkok was voor een dagje. Na een paar uur bijpraten hebben we hem onze liefde voor Pad Thai gedeeld bij een lokaal straattentje. Wat ons na 3 dagen al opviel bij restaurants en straattentjes is de tafelservice. Het is bijvoorbeeld heel normaal om niet al je eten tegelijkertijd te krijgen. Soms was de een al klaar met eten voordat de ander zijn eerste hap kon nemen. Ook komen ze niet langs om te vragen of je iets te drinken wilt, eigenlijk wel fijn. In de avond hebben we tot laat spelletjes gespeeld in een restaurant waarna we de nachtdrukte van Khao San Road (dé toeristen-uitgaansstraat) bewonderd hebben. Hier worden je allemaal emmers met alcohol, gefrituurde schorpioenen en spinnen aangeboden. Ook moet je oppassen anders wordt je zo door een prostituee aan je arm meegetrokken naar binnen. Met 4 verschillende soorten muziek op dezelfde plek zorgt dit dus voor een erg vermakende toeristentrekkende chaos.

De volgende dag bracht een treinrit van 4 uur door steeds mooier wordende natuur ons in Kanchanaburi. Na het flink afdingen voor de taxi en het werven van extra medepassagiers kwamen we aan in een vrij saai guesthouse, maar de airco maakte een hoop goed.
Vroeg opgestaan gingen we met de bus naar de Erawan watervallen. Een set watervallen van 7 levels die onwijs mooi waren maar jammer genoeg ook vrij toeristisch. Een door Lieke (nichtje van Sanne) aangeraden zijpaadje jammer genoeg niet gevonden maar dat heeft ons wel een mooie verlaten wandeltocht bezorgd. Wel een rustige poel water gevonden waar we een verkoelende duik konden nemen. Er waren alleen een hoop vissen met ons mee aan het zwemmen die maar als te graag lekker aan je huid wilden knabbelen. Aangezien we ze niet goed konden zien was dat soms best schrikken. In ons guesthouse hebben we na een dubbele was (de wasmachine liet het alleen maar meer stinken) de fietsen gepakt richting de Death Bridge. In de Tweede Wereldoorlog hadden de Japanners een spoorlijn nodig door Thailand naar Myanmar (toen nog Birma) om zo hun troepen daar te bevoorraden. Deze spoorlijn is gemaakt door geallieerde krijgsgevangenen en hierbij zijn er veel (12.800) mensen overleden. De brug is net na zijn voltooing platgebombardeerd door de Geallieerden. Over de brug is ook een Oscar-winnende film gemaakt (The Bridge Over The River Kwai) die we gelijk bekeken hebben. De brug is in de avond erg mooi belicht en je kan er ook overheen lopen. Na de brug zijn we naar de nachtmarkt gefietst voor ons avondeten. Het was er onwijs gezellig en heel levendig en er was van alles te vinden! Uiteindelijk bestond ons avondeten dus uit 6 totaal verschillende dingen en waren we nieteens duurder uit! Nachtmarktjes zijn in Thailand ons favoriete avondmaaltijd.

De volgende bestemming lag nog wat verder naar het westen, Sanghklaburi. Halverwege de busrit zijn we uitgestapt bij de Hellfire Pass. Dit is buitenmusuem waar vroeger een deel van de spoorlijn lag. Deze spoorlijn moest echter ook door bergen heen en werd uitgehouwd uit het steen. Met behulp van een audiotour werd duidelijk wat een enorme hel het voor de krijgsgevangenen was om deze pas te maken, vanwaar ook de naam. Dagen van 18 uur in de zon of regen, op 2 bordjes met rijst en zonder machines, heel erg heftig. Na dit indrukwekkende museum vervolgenden we onze reis naar Sanghklaburi, maar hiervoor moesten we echter nog wel een busje weten te vinden. Deze rijden hier niet zo heel veel ivm weinig tourististen en we hadden flink pech dat op het moment dat we aan kwamen lopen er net een voorbij reed... Het besluit was al snel gemaakt om te gaan liften. Ondanks dat de 'lift-duim' niet herkend wordt in Thailand werden we toch vrij snel opgepikt door 2 monikken in hun pick-up truck. Een van de twee was al verder doorgereden om een busje staande te houden dus na een stukje in de achterbak werden we overgeplaatst in een busje. In Sanghklaburi verbleven we in een heel leuk guesthouse van een lief gezin. De vrouw kon (relatief) erg goed Engels dus praatte maar als te graag de oren van ons hoofd. 's Avonds in een restaurant gegeten met een bandje, wat ons erg leuk leek. We werden alleen verrast door 2 uit de maat spelende tieners die vals zongen, dus dat was wat jammer, maar ook wel vermakelijk.

7 Uur 's ochtends schrokken we wakker van een gebed uit meerdere luidsprekers in het kleine dorpje dat vervolgens aangevuld werd met wat muziek, goeiemorgen! Na een ontbijt bij een door kinderen gerunde bakkerij zijn we via een 440 meter lange houten brug naar het Mon-gedeelte (oude bevolkingsgroep in West-Thailand en Oost-Myanmar) van Sanghklaburi gelopen en daar hebben we wat tempels bekeken. Onderweg waren wij zelf ook nog een bezienswaardigheid voor een halve school aan kinderen die al giegelend en met grote ogen voorbij liep. Het dorp ligt aan een groot aangelegd meer waar vroeger een oud dorp stond. De bewoners zijn verhuisd maar alle gebouwen en tempels zijn onder water gelopen en de laatste steken zelfs nog boven het water uit. Dit kan je bekijken met een tourbootje maar het leek ons veel leuker om dit zelf met een kano te ontdekken. Zo gezegd, zo gedaan en die middag hebben we die kleine stukjes tempels boven water bewonderd. Ook opnieuw waren we een bezienswaardigheid geworden, nu voor de touristen in alle snelle bootjes die ons steeds voorbij scheurden (en ons in hun golven bijna lieten omslaan). Met een hele taaie Pad Thai achter de kiezen zijn we op tijd gaan slapen om de volgende dag de zonsopkomst te bewonderen en de aalsmoes-ronde van de monniken te zien. Elke ochtend rond half 7 lopen die in een rijtje door het dorp om daar van allemaal mensen (die ook in een rijtje staan) rijst, bloemen en drinken te ontvangen. Dit wordt uit respect naar de monnikken gedaan en omdat dit 'geven' in de Buddistische cultuur als een belangrijk onderdeel gezien wordt. Het klinkt op papier alleen iets mooier dan dat het was. De monnikken leken wat bezwaard, zonder glimlach leek het bijna alsof ze de middelen met tegenzin ontvingen. De mensen die de aalsmoes gaven waren ook drukker bezig met foto's maken van hun goede daad dan dat het ook echt om de daad zelf ging. Er stonden voor iedereen dan ook al stoeltjes en allemaal exact hetzelfde pakketje aan eten en drinken klaar om te geven. Achter elke monnik stond een mannetje met een grote zak om al het eten en drinken in over te nemen, aangezien de monnik slechts een kleine kom in zijn handen had. Een beetje raar maar toch heel bijzonder om zo te zien. Vervolgens zijn we met de scooter naar het Khao Lam National Park gereden om daar de Kra ... watervallen te bekijken. Door gewoon stug door de ingang te lopen zijn we het entreegeld ontlopen om zo aan de wandeltocht te beginnen. Het pad liep door dichte jungle met hoge bomen. Het was soms zo dichtbegroeid dat we het pad niet konden vinden, dus maar een stuk door de rivier moesten lopen. We zijn niemand tegen gekomen en hebben genoten van de prachtige natuur en mooie watervallen. Net zo mooi als de Erawan maar zonder een enkele toerist! Een verfrissende duik kon niet ontbreken.
Bij het bijtanken van onze scooter nog de hele scooter met benzine ondergespoten, blijkbaar hebben ze geen knijpmechanisme maar gaat hij meteen lopen als je op de 'start'-knop drukt...

Dan nu de stomste dag van onze Thailand reis. We zijn van Sanghklaburi, via Bangkok, naar het zuidelijk gelegen eiland Koh Phangan gereisd met de bus. Deze hele trip heeft iets meer dan 24 uur geduurd. Tot Bangkok was de rit vrij oncomfortabel, in een locale bus, maar vanaf Bangkok hadden we een VIP nachtbus. Verwend met bijna platliggende stoelen, stoelmassage, eten en dubbele dekens om ons warm te houden bij een airco die op 15° stond hebben we toch wat uurtjes slaap mee kunnen pakken. In Kanchanaburi waren we nog bijna onze backpacks kwijt. Aangezien we een overstap van een uur hadden maar de bus er al stond werd ons aangeboden om onze grote backpacks alvast in de bus neer te zetten. Onze wantrouwen of dit wel de goede bus was werd meteen weggewuivd door de baliemevrouw die ons direct het busnummer liet zien. We durfden het aan om even 10 minuten wat eten te halen. Toen we terugkwamen schoot de balievrouw meteen in de stress en als een Thai in de stress schiet weet je dat het echt fout is. Blijkbaar was er nog een bus voor die van ons die net weg was gegaan en waar dus onze tassen in zaten. Al bellend rende de vrouw naar de bushalte, gelukkig bleek er niks aan de hand en had de buschauffeur onze tassen uit de bus gehaald en bij de balie achtergelate. Pfoe! Nooit meer doen dus... Wat meteen wel duidelijk werd is hoe enorm hulpzaam en aardig de mensen hier zijn. Wat in Europa en Zuid-Amerika niet altijd van zelfsprekend is, merken we tijdens het reizen wel dat mensen hier je 9 van de 10 keer graag helpen. Eindelijk aangekomen op Koh Phangan snel ons hostel opgezocht. Op Koh Phangan waren die dag ook net Stijn en Des aangekomen, twee goede vrienden van ons. Die hadden een luxe bungalow aan het strand dus die hebben we in de avond opgezocht om samen te eten en goed bij te praten na elkaar meer dan 6 mnd niet gezien te hebben.

De volgende dag hadden we voldoende slaap om in te halen, zo veel dat we pas rond 2 uur ons bed uit kwamen. Teleurgesteld dat we het ontbijt gemist hadden liepen we naar beneden waar een glimlachend lief vrouwtje stond die ons meteen vroeg of we nog ontbijt wilden. Alles werd voor ons uit allemaal kasten gehaald en zo konden we toch nog lekker ontbijten. Op de scooter hebben we nog een uitzichtspunt opgeklommen en een waterval bekeken, maar deze viel wat tegen na alle mooie watervallen die we al gezien hadden. In de avond hebben we samen met Des en Stijn de Amstardam Bar bezocht, bekend om zijn relaxte sfeer en prachtige zonsondergang. Het was alleen gevuld met toeristen, maar die gingen gelukkig snel na de zonsondergang weg. 's Avonds had Johan een weddenschap verloren met al straf het drinken van een smoothie met radijs, komkommer en selderij, gadverdamme. Na wat biertjes bij ons hostel zijn we naar de Jungle Party geweest, een feestje midden in de jungle dat erg mooi was aangekleed en waar we ons dan ook tot het zonlicht opkwam vermaakt hebben.

Opnieuw lekker uitgeslapen en besloten om het vandaag rustig aan te doen. Met een lege maag naar Des en Stijn gegaan waar we van een goed ontbijtje in de zon op het strand hebben genoten. Na een heerlijk dagje relaxen op het strand was het 's avonds tijd voor de Full Moon Party, hét feest waarvoor iedereen naar Koh Phangan komt. Het feest was erg bizar, veel dronken mensen die het een goed idee vonden om touwtje te springen met een brandend touw en iedereen had de tijd van zijn leven. Niet zoveel zin hebbende in een chaotische dronken menigte zijn we naar een rustigere club op het strand gegaan waar we gedanst hebben en gewacht hebben tot de zonsopkomst, die tot Sannes teleurstelling bewolkt was. In de taxi terug naar ons hostel werden we helemaal gek van een aantal asociale en respectloze touristen die totaal vergeten te gast te zijn in een land met een andere cultuur als die van ons.

Ondanks een goeie nachtrust besloten we de dag erna toch wat tijd op het strand door te brengen. Ons hostel zat bomvol, net zoals vele hostels op Koh Phangan. We hebben besloten dat wij prima samen op 1 bed konden slapen en zo konden we een Duits meisje toch blijmaken met een bed en in ruil daarvoor mochten we van het hostel een nacht extra gratis blijven, prima deal! Die avond hebben we afscheid genomen van Stijn en Des, die een andere route hadden. Sanne heeft de volgende dag een berg beklommen met een prachtig uitzicht terwijl Johan op de scooter wat strandjes verkende.

Na een paar dagen relaxen en feesten was het toch tijd om het eilandleven (even) te verlaten en we vervolgden onze reis naar Krabi, aan de zuidwest kust van Thailand. Johan zijn maag had flink moeite met de boottocht terwijl Sanne heerlijk aan het bijslapen was. Na een busrit aangekomen in een simpel hostel met eindelijk weer een tweepersoons kamer, toch fijn na alle slaapzalen. De volgende dag op pad gegaan naar de Tiger Cave Tempel. De weg omhoog werd vaak belemmerd door brutale apen die maar als te graag op je tas sprongen om zo wat eten eruit te snaaien, zoals bij sanne bijna gelukt was. Na het beklimmen van 1200 treden (van soms meer dan 50 cm hoog!) kwamen we bezweet aan en werden we beloond met een enorme gouden boeddha met een prachtig uitzicht. Hier zijn we gebleven tot zonsondergang om snel voor het donker beneden te zijn. De taxi die beneden stond was 2x duurder dan de heenweg dus besloten we maar een stuk te lopen om onderweg wel een taxi van de weg te halen. Na bijna een uur lopen was dit nog niet gelukt totdat opeens een Thaise man met zijn pick up truck ons opwachtte om ons gratis een lift aan te bieden! Opnieuw bewijst Thailand haar gastvrijheid.

Vroeg wakker geworden zijn we met de bus naar Ao Nang gegaan, op zoek naar wat mooie stranden en wandeltochten. Daar aangekomen zijn we meteen met de scooter naar een natuurpark gereden waar we een stijle wandeling naar een adembenemend uitzichtpunt hebben afgelegd. Hier kon je op een steen staan die over de afgrond hing, wat niet alleen erg spannend was maar ook prachtige foto's opleverde. Na een nodige opfrisbeurt genoten van een mooie zonsondergang en weer een heerlijk bordje rijst. De volgende dag stond er een goed stranddagje op de planning op een alleen met boot te bereiken schiereiland, Railay Beach. Ondanks de touristen waren er ansichtkaart-waardige stranden waar we dan bijna de hele dag op hebben gelegen met onze e-readers en af toe wat rotsklimmers hebben kunnen bewonderen. In de avond voor het eerst eigenlijk echt niet-Thais gegeten: kipburgers met kipnuggets en patat. Voelde een beetje slecht maar mag wel eens op zijn tijd toch, zeker bij een lokaal tentje?

De volgende dag zijn we bijna de hele dag kwijtgeweest aan reizen naar het eiland Koh Lanta. Zoals wel vaker in Thailand zijn de aangegeven reistijden alleen bij perfect verkeer, maar de werkelijkheid is toch anders. Sanne is in de tussentijd ziek geworden. Onze voorraad zakdoekjes en keelpastilles moeten al snel bijgevuld worden om Sanne op de rails te houden. Gelukkig zitten we op een heel ontspannen en rustig eiland dus eigenlijk is het helemaal niet erg om rustig aan te doen. 3 dagen lang slapen we uit, sluipen we een luxe resort in om daar te genieten van hun enorme zwembad en eten we lekker makkelijk aan de overkant van ons hostel. We huren nog wel een scooter om nog meer van het eiland te zien. Sanne laat zich goed verzorgen door Johan die ook maar als te blij is met de toegenomen hoeveelheid ijsjes en fruitshakes per dag. Sanne probeert een papaya salade als avondeten, deze bleek echter uit onrijpe papaya te bestaan dus dat viel wat tegen, we houden het wel bij Pad Thai, fried rice, cashewnoten en curry. Sanne wordt gelukkig beter en we besluiten om een 4-eilandentour te doen. Met een groep van 12 worden we met een 'longtail' boot langs 4 prachtige eilandjes geleid. Door de wind zijn de helft van de mensen al doorweekt voordat ze het water in springen bij de eerste 2 eilanden. Hier kunnen we al snorkelend een hoop mooie vissen bewonderen! Na het snorkelen hebben we nog meer zin gekregen in het halen van ons duikbrevet in Indonesië, maar dat duurt nog even. Na het snorkelen komen we bij de Emerald Cave, hier moeten we met zwemvesten (tot Sanne's irritatie) door een 80 meter lange, pikzwarte grot zwemmen om aan te komen bij een helderblauw meertje. Met gespleten ogen proberen we de andere touristen weg te denken en de schoonheid van het eiland te zien, wat nog erg lastig blijkt. Hongerig stappen we weer de boot in naar het laatste eiland. Hier is een prachtig wit strand met helderblauw water waar ons een lekkere lunch op staat te wachten. Sanne leest hier wat terwijl Johan zich snorkelend laat bewonderen door de grote hoeveelheid zee-egels in het water.

De volgende dag is het na 5 dagen wel echt tijd om de stranden van Koh Lanta te verlaten en vervolgen we ons naar het Khao Sok National park. Na een fout in de communicatie tussen de travel agent en het busbedrijf bleek er geen busje voor ons te zijn. We werden een beetje heen en weer gereden om uiteindelijk in een vol busje te stappen. Deze stopte ergens halverwege de route. We werden het busje uitgezet zonder ons iets te zeggen. De buschauffeur was snel verdwenen en wij wisten even niet wat er ging gebeuren. Na een half uur wachten kwam de buschauffeur er opeens aan die vervolgens alle andere passagiers overzette in een ander busje. Wij vroegen of we ook mee moesten maar ons werd gezegd te wachten. Uiteindelijk bleek dat ons busje alleen ons door ging rijden naar Khao Sok! Na een paar uur kwamen we aan in Khao Sok waar we een bungalow geboekt hadden. We hebben meteen de tour van de volgende dag geboekt (een overnachting in het park!) en hebben 's avonds de Titanic samen gekeken aangezien Sanne die nog nooit volledig had gezien.

De volgende dag vroeg op om de tour door het park te doen. Bij het kleine winkeltje waar we de tour geboekt hadden stond een ontbijtje voor ons klaar en konden we ons backpacks kwijt. In de bus naar het park merkten we al snel dat we een hele leuke groep hadden. We waren met zo'n 13 man, waarvan de helft Nederlanders en de rest of Duits of Amerikaans, allemaal rond onze leeftijd. De reisleider Jackie was ook prettig gestoord dus dit belooft een mooie en leuke ervaring te worden. Na de busreis werden we op een bootje gezet om na een uurtje varen aan te komen bij een klein, drijvend hutten'dorpje'. We hadden een krakend, klein maar vooral schattig bamboohutje voor onszelf. Na een verfrissende duik maakten we ons klaar voor de jungletocht. In een groep van 13 waren wij de enige met wandelschoenen dus de meeste huurde schoenen of ging op hun sneakers De tocht was vooral erg gezellig, we hebben wel eens mooiere stukken jungle gezien. Wel bezochten we nog een enorme grot, waar het water ons soms tot de keel stond en de vleermuizen en spinnen in grote getalen aanwezig waren. Hier konden we 800m doorheen met onze koplampen! Terug bij onze hutjes probeerden we onze doorweekte schoenen nog goed te drogen, maar jammer genoeg waren na anderhalve dag pas een beetje droog (ook een ervaring om te rotsspringen met bergschoenen aan). In de middag nog een mooie boottocht over het meer gedaan waarna we aan konden sluiten bij het avondmaal: vers gevangen vis met allemaal lekkere curries en rijst! De rest van de avond hebben we gevuld met het spelen van spelletjes, geen waardige tegenstanders, maar we waren al lang blij dat we eindelijk wat medespelers hadden gevonden.

De vrijwillige kayaktocht om 6 uur 's ochtends was ons iets te vroeg voor wat we ervoor kregen dus sloten we pas om half 8 aan bij een korte boottocht over het meer. Zo dobberend, midden op het meer met alleen wat geluiden van de aapjes konden we goed genieten van de doorbrekende zon, heel erg sereen. Het ontbijt bestond uit lekkere bananenpannekoeken en Johan was erg blij toen niet iedereen zijn bord leeg kreeg en hij de restjes van de hele tafel mocht. Afsluitend zijn we met de boot nog naar een kleine grot geweest om daarna een verfrissende duik te nemen vanaf een 5 meter hoge rots. Weer terug in het Khao Sok dorp moesten we jammer genoeg afscheid nemen van alle leuke mensen want wij vervolgenden onze weg meteen naar Ranong. In de bus nog mogen meegenieten van iemands Thaise popmuziek op 100% volume en een willekeurige paspoortcontrole door de politie. 's Avonds Sanjula via Skype goed gesproken en iJohan ging op tijd slapen om 's nachts om half 2 op te staan voor een hoapiteeravond in zijn huis. De volgende dag hebben we de warmwater bronnen opgezocht. Deze waren ons echter iets te warm (de koudste was 40°C, de warmate 65°C) dus zijn we maar naar een spa gegaan. De mannen en vrouwen waren hier gescheiden, dus hebben we in ons eentje genoten van de kleine warme en koude badjes, de slecht sluitende sauna en de lekkere stoomcabine. Ondanks het ontspannende dagje zijn we die nacht vaak wakker geworden door harde knallen. De volgende dag werd het duidelijk dat die knallen vuurwerk waren om het Chinese Nieuwjaar te vieren. Die ochtend heerlijk ontbeten met een rijkelijk belegd stokbroodje. We merken na 7 maanden toch wel dat we bepaalde Nederlandse etenswaren erg missen. Bovenaan het lijstje staan een goede salade (Sanne) en kroketten (Johan). Ook hebben we allebei een grote, Nederlandse, behoefte aan een volkoren boterham met plakje belegen kaas of hagelslag. Desalniettemin genieten we nog steeds erg van de rijst!

De volgende dag was het Thailand avontuur alweer over. Zonder veel moeite kwamen we met een korte boottocht aan in Kawtheung in Myanmar. Na 4 weken het prachtige Thailand bezocht te hebben vervolgen we onze reis en proberen we in de volgende 4 weken het vrij onbekende Myanmar te ontdekken! Van wat we in 2 dagen al gezien hebben belooft dit een onwijs bijzondere en mooie tijd te worden!

We hebben veel respect voor de mensen die dit hele verhaal hebben gelezen, bedankt!

Foto’s

12 Reacties

  1. Welmoed:
    19 februari 2018
    Wauw! Wat een avontuur! Heel veel plezier in Myanmar, kan niet wachten tot de volgende blog (en ja, ik heb hem helemaal uitgelezen Haha)
  2. Ronald:
    19 februari 2018
    Helemaal gelezen hoor :-) Fijn dat jullie zo genieten daar. Ga daar vooral mee door!! Ik ben al benieuwd naar jullie belevenissen in Myanmar.
  3. Monique:
    19 februari 2018
    Fantastische reis nakrpen jullie. Een ervaring voor de rest van je leven.
  4. Marieke Wolfsen:
    19 februari 2018
    Leuk om te lezen, Sanne en Johan. Geniet van al het moois!
  5. Frans De Keijzer:
    19 februari 2018
    Heerlijk om te lezen!
    Zat er stiekem al een beetje op te "wachten".
    Wat maken jullie mooie dingen mee.
    Veel fietsplezier verder.
  6. Frans De Keijzer:
    19 februari 2018
    Reis plezier😁😁
  7. Ronald:
    19 februari 2018
    Mooie belevenissen Sanne en Johan. Veel plezier in Myanmar.
  8. Frans De Keijzer:
    20 februari 2018
    Reisplezier
  9. Josine:
    20 februari 2018
    Boeiende verhalen van zeer uiteenlopende gebeurtenissen; ontbijt en eten is een rode draad evenals de rust van genieten van alle belevenissen. Fijne verdere reis en zie uit naar volgende epistel!
    Joep
  10. Jan en janneke:
    20 februari 2018
    We genieten van de reisverhalen!
    Lieve groet en hou ons op de hoogte.

    Jan en Janneke
  11. Thecla:
    21 februari 2018
    Nou bijna helemaal naar mijn ogen vallen dicht. Krijg je na een griep. Leuk om te lezen uit 1e hand al vertelt marit wel t een en ander. Veel plezier.
  12. Hans:
    23 februari 2018
    Wat een mooi verhaal. Super om te lezen wat jullie allemaal mee maken.